عذاب غيبت‌كننده در قبر
ابوبکر س می‌گوید: روزی رسول‌خدا ج میان من و مردی دیگر در حال قدم زدن بود که گذرش، بر دو قبر افتاد. فرمود: «إن صاحبي هذين القبرين يعذّبان فأتياني بجريدة»یعنی: «همانا صاحبان این دو قبر، عذاب می‌شوند. پس شاخه‌ای از درخت خرما برایم بیاورید».
ابوبکر س می‌گوید: من و همراهم، برای اجرای فرمان رسول‌خدا ج پیش‌قدم شدیم و من، شاخه‌ای از درخت خرما نزد آن حضرت ج آوردم. آن بزرگوار، شاخه را به دو قسمت مساوی تقسیم کرد و هر تکه از آن را در قبری گذارد. سپس فرمود: «لعله يخفف عنهما ما دامتا رطبتين، إنهما يعذبان بغير كبير: الغيبة والبول» [۳۴]. یعنی:«امید است تا زمانی که این دو تکه شاخه، خشک نشده، موجب تخفیف عذاب آن دو گردد. همانا آن دو به خاطر گناهانی عذاب می‌شوند که آنها را چندان بزرگ نمی‌پنداشتند: یعنی غیبت کردن و سهل‌انگاری در مورد ادرار».
[۳۴] «الاوسط» طبرانی و مسند احمد و غیره. علامه آلبانی نیز این حدیث را در «صحیح الترغیب و الترهیب» (۱۶۰) حسن دانسته است.