با تكذيب غيبت‌كنندگان، برادران مسلمان خويش را ياری رسانيم
برادر و خواهر مسلمان! هر مسلمانی وظیفه دارد هنگام شنیدن غیبت برادر مسلمانش، با حکمت و موعظه‌ی پسندیده، به مخالفت و انکار آن بپردازد و حسب توان خویش سلسله مراتبی را که رسول‌خدا ج برای مبارزه و منع منکرات تعیین نموده، طی نماید [۳۰]. طبق فرموده‌ی رسول گرامی اسلام ج حداقل وظیفه‌ای که شخص مسلمان در قبال غیبت‌کننده و غیبت دارد، این است که آن را به دل زشت بداند و طبیعتاً لازمه‌ی آن، این است که مجلس غیبت را ترک کند.
ما باید در این کلام خداوند تدبر کنیم که می‌فرماید:
﴿وَإِذَا رَأَيۡتَ ٱلَّذِينَ يَخُوضُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا فَأَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيۡرِهِۦۚ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَلَا تَقۡعُدۡ بَعۡدَ ٱلذِّكۡرَىٰ مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ ٦٨﴾[الأنعام: ۶۸].
«هرگاه کسانی را دیدی که به تمسخر و طعن در آیات ما می‌پردازند، از آنان روی بگردان (و مجلس ایشان را ترک کن و با آنان منشین) تا آنگاه که به سخن دیگری بپردازند. اگر شیطان (چنین فرمانی) را از یاد تو برد (و دستور الهی را فراموش کردی) پس از به خاطر آوردن (و یاد کردن فرمان، از نزد ایشان برخیز و) با قوم ستمکار منشین».
هان ای کسانی که به شوخی مشغولید و ای کسانی که از معصیت لذت می‌برید! دست از این کارها بردارید و از خدا بترسید. رسول‌خدا ج به شما دستور داده که هرگاه شنیدید کسی غیبت می‌کند، سخنانش را رد کنید، اما شما از این کار ابا می‌ورزید!.
وای بر شما! آیا به سرنوشت‌تان نمی‌اندیشید؟ آیا به سرانجام کار خویش فکر نمی‌کنید؟! انگار شما برای این خلق شده‌اید که به لهو و لعب و معصیت بپردازید! شما را به خدا بگویید که آیا واقعاً شما مسلمانید؟!
ابودرداء س می‌گوید: رسول‌خدا ج فرمود: «من ردّ عن عرض أخيه رد الله عن وجهه النار يوم القيامة» [۳۱]یعنی: «هر آن کس که مانع ریختن آبروی برادر (مسلمانش) شود، خداوند در روز قیامت چهره‌اش را از آتش مصون می‌دارد».
اسماء بنت یزید نیز روایت می‌کند که رسول‌خدا ج فرموده است: «من ذبّ عن عرض أخيه بالغيبة كان حقّاً على الله أن يعتقه من النار» [۳۲]یعنی: «هر آنکس که در نهان به دفاع از آبروی برادر (مسلمان) خویش بپردازد و مانع از غیبتش گردد، خداوند بر ذمه خویش قرار داده که وی را از آتش (جهنم) برهاند».
[۳۰] رسول‌خداجفرموده است: «من رأى منكم منكراً؛ فليغيره بيده، فإن لم يستطع؛ فبلسانه، فإن لم يستطع فبقلبه وذلك أضعف الايمان»(مسلم –۴۹) یعنی: «هر یک از شما که با منکر و عمل ناپسندی مواجه شد، باید با دستش آن را تغییر دهد و اگر نتوانست، با زبان آن را مانع گردد و اگر چنین توانی هم نداشت، پس آن را به دل بد بداند و این، ضعیف‌ترین درجه‌ی ایمان است». [۳۱] ترمذی. ترمذی این حدیث را «حسن» دانسته است و علامه آلبانی در «صحیح الترغیب و الترهیب» (۲۸۴۸) حدیث مذکور را صحیح دانسته است. [۳۲] مسند احمد و غیره. علامه آلبانی در غایة المرام (۲۸۴۸) این حدیث را صحیح دانسته است.