پرتوی از ارشاد و هدایت قرآن
اللهأمی‌فرماید: ﴿حَتَّىٰٓ إِذَا ٱسۡتَيَۡٔسَ ٱلرُّسُلُ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ كُذِبُواْ جَآءَهُمۡ نَصۡرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَآءُۖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُنَا عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ ١١٠﴾[یوسف: ۱۱۰]. «(ای پیغمبر! یاری ما را دور ازخویش مدان. یاری ما به شما نزدیک و پیروزیتان حتمی است. پیش از این، پیغمبران متعدّدی آمدند و به دعوت خود ادامه دادند و دشمن حق و حقیقت هم به مبارزه خواسته و مقاومت و مخالفت نموده‌اند) تا آنجا که پیغمبران (از ایمان آوردن کافران و پیروزی خود) ناامید گشته و گمان برده‌اند که (از سوی پیروان اندک خویش هم) تکذیب شده‌اند (و تنهای تنها مانده‌اند). در این هنگام یاری ما به سراغ ایشان آمده است (و لطف و فضل ما آنان را در برگرفته است) و هر که را خواسته‌ایم، نجات داده‌ایم. (بلی! در هیچ زمان و هیچ مکانی) عذاب ما از سر مردمان گناهکار دفع نمی‌گردد». پیامبر خداصدر حدیثی که معنی‌اش چنین است اینگونه فرموده‌اند: «قبل از شما، کفّار هر کس را که به خداوند ایمان داشت، گرفته و او را در گودالی نهاده و با ارّه دو نیمش می‌کردند و با شانه‌های آهنین پوست او را می‌کندند امّا باز این شکنجه‌ها او را از ایمانش، برنمی‌گردانید، سوگند به خداوند، اسلام چنان گسترش می‌یابد (و مسلمانان به چنان قدرتی برسند) که هرگاه مسلمانی از صنعاء به حضرموت سفر نماید جز از خدا از هیچکس بیمی ندارد و نسبت به حیوانات خود از هیچ گرگ درنده‌ای، باکی ندارد، امّا شما تعجیل می‌کنید (بلکه باید منتظر این فتح بزرگ باشید [۸]».
[۸] صحیح بخاری (۶۹۴۳).