مردم دیوانه

من احمق و تو نادان ما را که برد خانه
دین در پی مذهب شد، این مذهب ویرانه
در شهر یکی کس را توحید نمی‌بینم
هر یک بدتر از دیگر، اندر پی افسانه
هر گوشه یکی شیعه، دستی زده بر سینه
در روضه و تکیه، این مردم دیوانه [۱۷]
تو جهل و خراباتی دخلت غم و خرجت غم
زین جهل به هوشیاری مسپار یکی دانه
از خانه برون رفتم، یک شیعه به پیش آمد
در هر نظرش دیدم، صد فتنه دیوانه
چون کشتی بی‌لنگر، کژ می‌شد و مژ می‌شد
وز نکبت او مرده، صد عاقل و فرزانه
گفتم: ز کجایی تو، تسخر زد و گفت: ای جان
نیمیم ز قبرستان، نیمیم ز افسانه
نیمیم لب مرقد، نیمیم لب گنبد
نیمیم مفاتیح و نیمی همه کفرانه
نیمیم ز مدح و شعر، نیمیم ز جهل و شرک
نیمیم لب کفر و نیمی همه شیطانه
گفتم که رفیقی کن با سنت پیغمبر
گفتا که بنشناسم من سنت بیگانه!! [۱۸]

[۱۷] برپایی روضه یا عزاداری بدعت است و فراموش نکنید این امور به نام خدا و اسلام و اهل بیت و دین صورت می‌گیرد و شبه محققین نادانی که می‌گویند: این امور تنها جزء رسوم و فرهنگ ماست در اشتباه و گمراهی هستند، همه مردم این امور را نشانه دینداری بسیار و مومن بودن می‌دانند در صورتیکه در زمان پیامبرصو صحابه چنین مجالسی نبوده و هیچگاه پیامبرصو صحابه برای حمزه سیدالشهدا یا حضرت خدیجه یا ابراهیم یا حتی پیامبران قبلی شیون و گریه و زاری نکرده، یا در کوچه‌های مدینه دسته زنجیرزنی به راه نینداختند و حتی در احادیث از بی‌تابی و گریه و فغان منع شده و نوحه سرایی را عمل جاهلیت دانسته، تنها گریه‌ای بی اختیار جایز است نه کوفتن بر بدن خود یا ایجاد مجالس روضه و عزا و...، پس تمامی این امور علاوه بر اینکه سود و ثوابی ندارند بلکه حرام هستند و همه بر این عقیده‌اند که امام حسین شهید شده و جایگاه او در بهشت است پس گریه و زاری برای او بی معناست، زمانی که او به کمک احتیاج داشت شیعیانش او را تنها گذاشتند و اکنون امام حسین در آن جهان به گریه و زاری شما در این جهان نیازی ندارد. [۱۸] در ایران اگر خواستید سنت پیغمبر را اجرا کنید وهابی می‌شوید.