سرود ملی انجمن پویندگان راه شرک
من گوش، جز به نغمه باطل نمیکنم
جز کفر و شرک، چیزی حاصل نمیکنم
نادانم و مقلدم و در مسیر جهل
هرگز سئوال، از آدم عاقل نمیکنم
طعم هوای نفس چهشیرین وجالب است
من گوش جز بهخواهش این دل نمیکنم
اندر قفس، محقق یکسو نگر منم
هی با توام، نگاه کنم، گل نمیکنم
در حالت تقیه، چو روباه میرسم
هرگز غلاف توطئه، حامل نمیکنم
می ترسم از حقیقت و خفاش وار من
در سرزمین خورشید، منزل نمیکنم
هرگز کتاب و حرف مخالف نخوانده ام
خود را دچار معضل و مشکل نمیکنم
در راه جهل، میدوم آسان و چارنعل
دل را ز فکر باطل، حائل نمیکنم
دکان دین فروشی و تقلید دائر است
پس چاره ای به حل مسائل نمیکنم
با منتهای آمال، اندر بحار شرک
اندیشه از خرافه غافل نمیکنم
تا هست کربلا و مفاتیح سرخوشم
قرآن و کعبه چیست؟ حاصل نمیکنم
در قلب سنگ من، نرود آب علم و دین
دل را به غیر بدعت، مایل نمیکنم
هنگام شک و تردید، من نفی میکنم
در اینچنین مواقع، دلدل نمیکنم
من جز حدیث غالی، باور نمیکنم
من، گوش، جز به نغمه باطل نمیکنم