روی کار آوردن خویشاوندان
یکی از نکاتی که از عثمان س ایراد می‌گرفتند این بود که وی اداره شهرها و فرماندهی سپاهیان اسلام را به خویشاوندانش واگذار می‌کند. باید گفت که عثمان س خویشاوندانش را صرفاً بخاطر جانبداری از آنان، روی کار نیاورد بلکه بخازر شایستگی ای که در امور اداری و فرماندهی نظامی داشتند و پیروزی‌های بی نظیری که در جنگ‌ها بدست آوردند، روی کار آورد.
علاوه بر این، عثمان س اولین کسی نیست که به مردان بنی امیه پست‌های دولتی و نظامی واگذار کرد بلکه قبل از همه رسول اکرم ج به آن‌ها مسؤولیت‌هایی داد. عتاب بن اسید اموی را بعنوان فرماندار مکه، بزرگ‌ترین شهر قلمرو اسلامی در صدر اول، تعیین نمود. همچنین ابوسفیان بن حرب را بعنوان فرماندار نجران تعیین نمود و به خالد بن سعید بن عاص و تعداد دیگری از بنی امیه نیز مسؤولیت‌هایی واگذار کرد.
شیخ‌الاسلام ابن‌تیمیه می‌گوید: احادیثی که در مورد واگذاری مسئولیت به این افراد از طرف رسول اکرم ج وارد شده است، ثابت ومشهوراند بلکه این مطلب از اهل علم به تواتر رسیده است. پس جواز پست دادن به بنی امیه بانص ثابت است و هر عقلی به آن، اذعان می‌کند.
از طرف دیگر، اگر چنانچه عثمان س خویشاوندانش را به خاطر شایستگی و تفوقی که داشتند، روی کار آورد، علی ابن ابی طالب خویشاوندان پدری و مادراش را امثال عبدالله بن عباس، عبیدالله بن عباس، حکم بن عباس و شمامه بن عباس(که همگی پسر عموهایش بودند) را روی کار آورد. همچنین ناپسری خود محمد بن ابی بکر را که بعد از وفات ابوبکر با مادرش ازدواج کرد و تحت سرپرستی خودش بزرگ شد، بعنوان استاندار مصر تعیین کرد.