حکم اعدام باب
بالاخره حکم اعدام باب صادر شد و در روز ۲۸ شعبان سال ۱۲۶۶ هجری به مرحله اجرا گذاشته شد، جسد او را نیز در بیرون شهر و بر کناره خندق رها کردند [۲۴]. و آنگاه در روز بعد به جستجوی جسد پرداخته، اما آن را پیدا نکردند، و اینگونه گفته شد که حیوانات وحشی جسد او را خورده‌اند، این مسئله حجتی در دست مجتهدان شیعه گردیده و توسط آن فساد ادعای باب مبنی بر مهدی‌بودنش را اثبات کردند، چون نزد آنان اجساد ائمه دوازده‌گانه همواره از گزند درندگان و حشرات مصون و محفوظ بوده، و پوسیده و فاسد نمی‌گردد، و آنان پس از مرگ‌شان زنده هستند و اجسادشان سالم باقی خواهد ماند.
در نتیجه هنگامی که حیوانات وحشی جسد باب را می‌خورند، به خودی خود این مسئله دلیل بر کذب ادعای مهدی‌بودن او دارد، و اتباع و یاران باب نیز بدینگونه به آنان پاسخ گفتند که آنان شبانه جسد باب را دزدیده و در کارگاه شخصی میلانی در صندوقی قرار داده، و آن را ابتدا به آذربایجان و سپس به نقطه نامعلومی انتقال داده‌اند [۲۵].
***
[۲۴] بهائیان برای مطرح‌نمودن ادعاهای دیگری – همانگونه که در صفحات بعد خواهید خواند – اینگونه بیان می‌کنند. [۲۵] و هنگامی که بهاء ادعای وراثت باب را نمود، و در سال ۱۲۸۵ به عکا انتقال یافت، جسدی را ابراز نموده و ادعا کرد که این جسد، جسد باب می‌باشد، و آن را در «جبل کرامل» فلسطین در مکان میان حیفا و عکا دفن نمود.