کتاب «الایقان»
بهائیان کتاب‌هائی را به «رب‌شان» نسبت می‌دهند و ایمان دارند که این کتاب‌ها به صورت وحی از سوی خداوند نازل شده‌اند، از جمله این کتاب‌ها و شاید اولین آنها کتابی است که «الایقان» نام دارد، این کتاب را محفل مرکزی آنها در سال ۱۳۵۲ در مصر به چاپ رسانیده است که مشتمل بر ۲۰۰ صفحه می‌باشد، بزرگ‌ترین داعیه آنها «ابی الفضائل الجرفادقانی» در رساله دوم از مجموعه رسائلش که در سال ۱۳۳۹ (۱۹۲۰) در چاپخانه سعادة مصر به چاچ رسیده است در صفحۀ ۳۶ در مبحث «المعاد والرجعة» در مورد این کتاب می‌گوید:
«به راستی اراده حضرت محبوب – که همواره اقطار زمین از نور چهره اش منور و باغ‌های عالم از گل‌های امر او مزین است – به اتحاد کلمه اولیائش تعلق گرفت، و امر مبرم او با همراهی قلوب احبائش انجام پذیرفت، پس بر تو است که از چشمه (ایقان) که در این روزگار از قلم پروردگار جریان یافته است، شمه‌ای برگیری. چون این کتاب تبیان و روشنگر زبورها، و ترجمه کتاب‌های خداوند شکافنده صبح است، و در آن ختم و مهر انبیاء باز شده است [۲۶]. و گره نشانی‌های پیشینیان توسط او باز گشته است، پس در تدبر این کتاب پاک نهایت جهد و کوشش خود را به کار گیر تا تو را از هر دری به راه راست هدایت کند، و قلوب احباب را از هرگونه شک و تردید نگاه دار، چون رب ما به کمین نشسته است، و در ابتدا و معاد یاور ما خواهد بود».
[۲۶] این کلام این معنی را می‌دهد که دیگر محمد جخاتم الانبیاء نمی‌باشد، و تنها وظیفه او و انبیاء قبل از او بشارت‌دادن به آمدن بهاء بوده است، و بهاء همان رب موعود است. (موعود از طرف چه کسی؟!!!).