«نداء - نداء»

به اشخاصی که تعلّق خاطر به قبور دارند، می‌گوییم: ای قوم ما، به داعیان الله لبیک گفته و ایمان آورید.

می‌گوییم: آیا شما مدرکی دال بر گچ کاری قبور از طرف سلف صالح یا امیدواری آن‌ها از بشری یا توسل آن‌ها به ضریح و مقامی، وجود دارد که آن‌ها از پروردگار مطلق و قادر، اعراض نموده و به غیر از او، تکیه کرده باشند؟

آیا می‌دانید که یکی از آن‌ها در نزد قبر نبی جیا قبر یکی از اصحاب و اهل بیتش ایستاده باشند و طلب بر آوردن حاجات و نیازها از آن‌ها کرده باشند؟

آیا می‌پندارید که رفاعی، دسوقی، جیلانی، بدوی، در نزد خداوند با اکرام‌تر و با نفوذتر از انبیاء و پیامبران و صحابه و تابعین هستند؟

به عملکرد اصحاب به زمان خلافت عمرسدر شهر مدینه، نگاهی واقع بینانه بیانداز، هنگامی که باران قطع شده و زمین را قحطی فرا می‌گیرد و آن‌ها از آن به نزد عمرسشکایت می‌کنند، عمرسآن‌ها را جهت ادای نماز طلب باران، به بیرون از شهر برده و سپس دو دستانش را بلند می‌کند و می‌گوید: پروردگار ا به هنگامی که قحطی ما را در بر می‌گرفت، دعای پیامبرجرا وسیله قرار می‌دادیم و تو به ما باران می‌بخشیدی و اکنون نیز، دعای عباسسعموی پیامبر جرا وسیله قرار می‌دهیم – پس روبه عباس کرده و می‌گوید: بلند شو ای عباس واز خداوند طلب باران کن و مردم نیز به دعای او «آمین» گفته و گریه وزاری می‌کردند، تا اینکه ابر، برروی آن‌ها جمع شده و باران، شروع به باریدن می‌کرد. به صحابه کرام، نظر بیاندار، آن‌ها از جهت علم، برتر از ما بودند واز جهت برخورداری از محبت نسبت به پیامبر جاعظم‌تر از ما بودند، ولی به هنگامی که نیازمند می‌شدند و غم و اندوه آنان را در بر می‌گرفت، به قبر نبی جنرفتند و نگفتند: یا رسول الله، بر حقّ ما در نزد خداوند، شفاعت کن.

هرگز! چنین چیزی از آن‌ها صادر نشده، چون آن‌ها می‌دانستند، دعای مرده وطلب حاجات از او، اصلاً جایز نیست، هر چند آن مرده پیامبر و یا ولی صالح باشد. وقتی که آن‌ها، قصد طلب حاجات و نیازها می‌کردند، با دعاهای مسنون و موافق سنت، تمنّای کشف مشکلاتشان می‌کردند و صد آه و افسوس، برمسکینان و بیچاره گان امروزی، اطراف استخوان‌های پوسیده ازدحام کرده واز آن‌ها طلب مغفرت و رحمت می‌کنند. ای قوم ما وای بر شما، آیا نهی پیامبر جرا از برپایی صورت‌ها و تمثال‌ها و هیاکل، عبث و بیهوده می‌پندارید؟ یا اینکه ایشان جترسیده بود که بر مسلمین، جاهلیت پیشین با عبادت صورت‌ها و مجسمه‌ها برگردد.چه فرقی است، میان کسی که به تعظیم صور و تماثیل می‌پردازد و بین کسی که قبور و آرامگاه‌ها را تعظیم و بزرگنمایی می‌کند؟ مادامی که هر یک از آن‌ها منجر به شرک شود و عقیده توحید را فاسد نماید، چه فرقی وجود دارد؟