۹- یک پرچم و یک شعار
نعرههای پوک و توخالی بسیاری خانوادهها بشر را از همدیگر بیگانه ساخته، سیاستمداران اهریمن صفت با پرچمهای رنگارنگ، مذهب فروشان با مذاهب گوناگون، نژاد و قبیلهپرستان با عربدههای خود، بین فرزندان آدم آتش دشمنی و حسد و کینه را شعلهور ساخته ملتهای مسلمان را از همدیگر گسیخته به جان هم میاندازند. چه بسا ملتهای مسلمان دو کشور همسایه سالیان سال با آهنگ جنگ افروز حاکمان مستبد و خودخواه، تشنه به خون همدیگر شده خانه و کاشانه یکدیگر را ویران میسازند!..
حج همه این دلهای زنگ زده را زیر یک شعار یگانه توحید «لبیك اللهم لبیك...» جمع کرده، کینه، حقد و شهوت پرستی را از دلهایشان میزداید و آنها را بر سفره وحدانیت، حقانیت و توحید پروردگار یکتا «لا إله إلا الله.. محمد رسول الله» برادروار دور همدیگر جمع میکند. توحید و یکتاپرستی زمزمه تمام مناسک، حاجی را با خدا و دستوراتش أنس میدهد. محبت و عشق خدای یکتا باعث میشود فهم، درک، شعور و عقلش چنان رشد کند که توان تحمل همه بشریت را داشته باشد. تحمل مؤمنان از باب برادری و برابری، و تحمل کافران از باب دلسوزی و تلاش با امید برای هدایت آنها، و نجاتشان از تاریکیهای کفر به نور ایمان.
چو میبینی که نابینا و چاه است
گر خاموش بنشینی گناه است