رابطه دین با عبادت
خداوند متعال عبادت و پرستش را همان دین معرفی کرده است، در آغاز دعوت توحید آن شرایط سخت دعوت و محیط شرک آلود و کشمکش عمیق بین جبهه ایمان و شرک و هنگامی که مشرکین مغرور و زخمی و سرداران بزرگ جبهه باطل پیشنهاد سازش و مشارکت در عقیده را مطرح کردند خداوند متعال با قاطعیت تمام طرح سازش توحید و شرک را رد نمود و اعلان کرد که ﴿قُلۡ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡكَٰفِرُونَ ١ لَآ أَعۡبُدُ مَا تَعۡبُدُونَ ٢ وَلَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ ٣ وَلَآ أَنَا۠ عَابِدٞ مَّا عَبَدتُّمۡ ٤ وَلَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ ٥ لَكُمۡ دِينُكُمۡ وَلِيَ دِينِ ٦﴾[سورة الکافرون]. «بگو اى کافران، آنچه را شما مىپرستید نمىپرستم. و نه شما آنچه را که [من] مىپرستم، مىپرستید. و نه من آنچه را شما پرستیدید مىپرستم. و نه شما آنچه را [من] مىپرستم مىپرستید. شما را دین خود، و مرا دین من».
پس دین همان عبادت است و مسلمان کامل و مؤمن واقعی کسی است که عبادتش خالص برای خدا باشد، این امر و دستور اکید خداوند متعال است ﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَذَٰلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ ٥﴾[البینة:۵]. «و فرمان نیافتند جز آنکه خدا را- در حالى که پرستش را براى او خالص ساختهاند با پاکدلى (دین ورز به آیین ابراهیمى) بپرستند و نماز بر پا دارند و زکات بپردازند و این است آیین راستین». سورۀ الکافرون مرز توحید و شرک را مشخص کرد و استقلال در هویت و عقیده را بیان نمود، و قاطعیت و صراحت در امر دین و عبادت را تثبیت کرد، که مؤمن و موحد می‌تواند مدارا کند حق دارد در جامعه غیر توحیدی زندگی کند، اما بدون تقیه و با قاطعیت و سربلندی و سر افرازی باید عقیده‌اش را آشکارا اعلان نماید، و در عبادت و پرستش خداوند کاملا احساس غرور و افتخار کند. این است دین توحیدی و عقیده اسلامی. جالب این که این سوره یکی از محبوب‌ترین سوره‌های قرآن کریم در نزد رسول خداص بود همیشه و به هر مناسبتی این سوره عظیم را تلاوت می‌کردند، در نماز‌های نفل در سنت فجر در سنت مغرب در نماز طواف، در نماز وتر، و مواضع دیگر، زیرا در این سوره دین توحیدی مؤمنین از دین شرک آلود مشرکین جدا شده است.
یک پرسش اساسی باقی می‌ماند و آن این که معنی عبادت چیست؟