عيادت بيمار
رسول خدا ج فرمود:
«وَإِذَا مَرِضَ فَعُدْهُ» [۵٩].
«هرگاه مسلمان، مریض شد، به عیادتش برو».
عیادت مریض، یکی دیگر از پل‌های دوستی و محبت، میان مسلمانان به شمار می‌رود. و حقی است که مسلمان بر برادر مسلمانش دارد. یعنی هنگامی که مریض شد، به عیادتش برود.
باید دانست که عیادت مریض، آداب و فضایلی دارد که به بیان برخی از آن‌ها می‌پردازیم:
رسول خدا ج فرمود:
«مَنْ عَادَ مَرِيضًا لَمْ يَزَلْ فِى خُرْفَةِ الْجَنَّةِ حَتَّى يَرْجِعَ» [۶۰].
«هر کس، به عیادت مریضی برود، تا زمانی که برگردد، در باغ‌های بهشت بسر می‌برد».
رسول اکرم ج نیز به عیادت یارانش می‌رفت. آن حضرت ج به عیادت سعدبن ابی‌وقاصس رفت و برایش دعای خیر نمود و به او گفت:
«وَلَعَلَّكَ أَنْ تُخَلَّفَ حَتَّى يَنْتَفِعَ بِكَ أَقْوَامٌ وَيُضَرَّ بِكَ آخَرُونَ» [۶۱].
«شاید تو زنده بمانی و افرادی از [مسلمانان] از تو سود ببرند و گروهی دیگر [کفار] از تو ضرر ببینند».
همچنین نبی رحمت ج به عیادت جابرس رفت و دید که بیهوش است. پس وضو گرفت و روی جابر آب ریخت و او را به هوش آورد.
همچنین پیامبر اکرم ج به عیادت مردی بادیه‌نشین رفت و هنگامی که بر او وارد شد، گفت:
«لاَ بَأْسَ طَهُورٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ».
«اشکالی ندارد ان‌شاءالله باعث پاکی گناهان می‌گردد».
آن مرد بادیه‌نشین گفت: هرگز، بلکه تبی است که در پیرمرد کهنسالی، شعله می‌زند که قبرها در انتظار زیارت او هستند. رسول‌الله فرمود: «پس بله، در این صورت». در نتیجه، همین تب، کمرش را شکست و باعث هلاکت وی می‌گردید.
عادت مبارک آن حضرت ج چنین بود که هرگاه، به عیادت مریضی می‌رفت، اندکی بر بالینش می‌نشست و به خاطر دوستی و محبت، دست مبارکش را بر سینه‌ی بیمار می‌گذاشت و برایش دعا می‌کرد.
[۵٩] مسلم (۲۱۶۲). [۶۰] مسلم: ۲۵۶۸. [۶۱] بخاری (٧/۶) و مسلم (۱۶۲۸).