اسرائیل در رأس
جدید‌ترین آمار از معاملات اسلحه‌های ساخت اسرائیل نشان می‌دهد که از نظر کمی و نوعی در نیمه اول دهه هشتاد این معاملات رشد کرده و صادرات آن پیشرفت بزرگی داشته است به این صورت: در سال ۱۹۸۳ فروش اسلحه به قیمت ۸۵۰ میلیون دلار بوده که در سال ۱۹۸۶ به یک میلیارد و سیصد میلیون دلار رسیده است [۲۰۶].
منابع اروپایی متخصص در امور نظامی، تخمین زده‌اند که ۸۰ درصد این افزایش مربوط به صادرات اسلحه و لوازم‌یدکی به ایران بوده است [۲۰۷].
به نظر این منابع، اسرائیل در مقابل فروش اسلحه به ایران از سیطره‌ی آشکار اقتصادی بر این کشور بهره می‌برد، یعنی از طریق یهودیان ایرانی که اقتصاد ایران را در دست دارند و از طریق شرکت‌هایی که در زمان شاه فعالیت داشتند سپس با آغاز حکومت خمینی به صورت موقت کار خود را متوقف کردند و اکنون با تمام قوا فعالیت خود را از سرگرفته‌اند، این هدف را دنبال می‌کنند.
در همین رابطه نظر شما را به گفته‌های پیشین خمینی درباره‌ی اقتصاد ایران و سیطره‌ی اسرائیل بر آن جلب می‌کنم: «قطعاً اقتصاد ایران در قبضه‌ی آمریکا و اسرائیل است و تجارت از دست مسلمانان خارج شده است» [۲۰۸].
یا آنجا که می‌گوید: «چیزی که بیشتر انسان را ناراحت می‌کند تسلط اسرائیل و مزدورانش بر بسیاری از امور حساس کشور و در دست گرفتن اقتصاد می‌باشد» [۲۰۹].
اما طولی نکشید که این سخن با باد هوا رفت و اسرائیل بر نسبت بزرگی از اقتصاد ایران تسلط یافت. در حکومت خمینی شرکت خصوصی بزرگی به نام «ارج» که به صورت موقتی کارش را متوقف کرده بود دوباره سر برآورد؛ شرکت ارج شرکتی اسرائیلی بوده که خمینی قبلا آن را مورد هجوم قرار داده بود همچنین وی شرکت «کوکاکولا» که شرکتی اسرائیلی بوده را مورد هجوم قرار داده بود اما جالب اینجاست که اسرائیل دوباره بازگشت تا بازار ایران را از محصولات خود پر کند و این در حالی است که خمینی دلیل مخالفت با شاه را همین امر اعلام می‌کرد [۲۱۰].
منابع آگاه در پاریس از این موضوع پرده برداشتند که دلال‌های اسلحه که در میان آن‌ها اسرائیلی‌ها نیز وجود داشتند از ویلای شاه در نزدیکی دریاچه‌ی ژنو از بخش فرانسوی آن در کنار روستای «سنت پل آن شله» و زمین اطراف آن به مساحت ۲۸ هزار متر مربع به عنوان مرکزی برای جمع‌آوری سلاح‌های خریداری شده توسط اسرائیل استفاده می‌کردند تا از آنجا بارگیری شده و از طریق بندرهای اروپایی به ایران فرستاده شود. از سویی دیگر واسطه‌های اسرائیلی مزرعه‌های اطراف این ویلا که عبارت بودند از: «مارالی»، «لی هوز» و «لی مویت»، را به عنوان مراکز آموزش ایرانی‌ها برای آشنایی با برخی از این سلاح‌ها و نقشه‌های نظامی قرار داده بودند. و «اتیون دی بانک سوئیس [۲۱۱]» عملیات پرداخت هزینه‌ها به اسرائیل از سوی ایران را متقبل شده بود [۲۱۲].
از نظر این منابع اسرائیل با این کمک‌ها و تأمین سلاح برای ایران سودهای کلانی را به دست آورده و همچنین می‌توانست به طولانی شدن جنگ علیه عراق و عرب‌ها کمک کند که این امر منجر به از بین رفتن قدرت عرب‌ها به صورت کلی می‌شد. از سویی دیگر این امر برای اسرائیل در داخل ایران نیز منافعی را به همراه داشت از جمله: کم شدن فشار بر یهودیان ایران و به ویژه تجار یهودی و کسب اجازه برای انتقال اموال آن‌ها به اسرائیل به ویژه اموال تاجر بزرگ یهودی «حبیب فانیان» که یکی سرمایه‌داران بزرگ در زمان شاه بود و در ماه می ۱۹۷۹ میلادی و در آغاز مخالفت مردم ایران علیه شاه، اعدام شد [۲۱۳].
[۲۰۶] بر اساس گزارش "انستیتو بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم" چاپ شده در مجله‌های نظامی سال ۱۹۸۷. [۲۰۷] مجله "لوبون" فرانسه و مجله "استراتيجيا" لبنان. ابتدای سال ۱۹۸۷. [۲۰۸] سخنرانی خمینی در قم به تاریخ ۱۵ آوریل ۱۹۶۴ میلادی. [۲۰۹] اعلامیه خمینی درباره‌ی كاپیتولاسیون شهروندان آمریکایی. [۲۱۰] بیانیه‌های خمینی پس از دستگیری طالقانی و بازرگان در دوران شاه. [۲۱۱] در نسخه‌ی عربی کتاب نام بانک اینگونه نوشته شده ولی به نظر می‌رسد نام صحیح بانک «یونیون بانک سوئیس باشد» (مترجم) [۲۱۲] نشریه استار فرانسوی ویژه‌ی اخبار اسلحه. [۲۱۳] روزنامه‌های ۱۰ می ۱۹۷۹میلادی