اسلحه‌های شاه نیز اسرائیلی بود
به این صورت بود که محموله‌های سلاح از اسرائیل و آمریکا و بازار سیاه در جهان برای پشتیبانی از انقلاب تهران یا انقلاب خمینی فراهم می‌شد. شخصی که اعلام کرده بود و هنوز هم آیت الله هایش اعلام می‌کنند که مخالف اسرائیل و ضد تلسط آن بر اقتصاد ایران و ارتش ایران هستند و اینکه آن‌ها با فلسطین در یک جبهه قرار دارند و قرار است که قدس را آزاد کنند!؟ ولی چگونه این امر امکانپذیر است در حالی که از آغاز انقلاب و از دهه‌ی هشتاد اسرائیل سلاحشان را تأمین می‌کند؟!
حتی زمانی که نظام خمینی سر کار آمد سلاح‌هایی که در انبار ارتش ایران وجود داشت اسرائیلی بود که معلومات منتشر شده در این زمینه آن‌ها را آشکار ساخت:
مجله‌ی نیویورک تایمز در شماره‌ی ۳۰ دسامبر ۱۹۸۶ و در صفحه‌ی اولش اعلام کرد که در چهار سال آخر حکومت شاه یعنی از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ ایران اولین وارد کننده‌ی سلاح در جهان بوده است [۲۲۷]. هنگام سقوط شاه و به قدرت رسیدن خمینی تجهیزات نظامی سنگین به قیمت ۲۲ میلیارد دلار در انبارها و مخزن‌ها وجود داشته است [۲۲۸]. آمریکا منبع اصلی سلاح‌های ایران بوده است.
غیر از ایالات متحده آمریکا، منبع دیگری نیز وجود داشته که تجهیزات نظامی را برای شاه تأمین می‌کرده و آن اسرائیل بوده است.
اسرائیلی‌ها نیز مانند آمریکایی‌ها در وزارت دفاع ایران حضور داشته و اسرائیل، نیروی پلیس ایران را آموزش داده و سازمان ضد آزادی را تأسیس کرده و همچین دست به عملیاتی درون عراق برای پشتیبانی از کردهای ضد نظام عراق می‌زدند. واشنگتن و تل آویو در پشتیبانی از شاه ایران دارای منافع مشترک بودند [۲۲۹].
در مدت حکومت شاه، قیمت صادرات اسرائیل به ایران از ۳۳ میلیون دلار در سال ۱۹۷۳-۱۹۷۴ به ۱۰۰ میلیون دلار در سال ۱۹۷۵-۱۹۷۶ تا ۲۰۰ میلیون دلار در سال ۱۹۷۶-۱۹۷۷ رسید. بیشتر این اموال بهای تجهیزات نظامی و سلاح اسرائیلی برای ایران بود. و ایران رتبه‌ی اول برای ورود اسلحه‌ی مشهور یوزی که یک سلاح اسرائیلی است، بود [۲۳۰].
اسرائیل حتی پیش از سقوط شاه موفق به امضای قراردادهایی با نیروی مسلح ایران جهت آموزش و پشتیبانی شد. از سویی دیگر هواپیماهای اف ۴ ایران در عملیات آموزشی که در پایگاه‌های هوایی اسرائیل انجام می‌شد مشارکت داشت.
همچنین مدارکی ـ پس از سقوط شاه ـ نشان می‌داد که ارتش دفاعی اسرائیل و ارتش ایران به صورت مخفیانه برای ساخت موشک تاکتیکی زمین به زمین با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای و برد ۲۰۰ کیلومتر، با یکدیگر همکاری می‌کردند؛ و در تابستان سال ۱۹۷۷ میلادی حسن طوفانیان وزیر دفاع ایران در آزمایش موشک جریکو که اولین نمونه از موشک‌های مشترک ایران و اسرائیل بود حضور یافت.
این پروژه، قرارداد جدیدی بود که شاه با وزیر دفاع وقت اسرائیل یعنی شیمون پرز در سال ۱۹۷۷ منعقد کرد [۲۳۱].
در میان صحبت‌هایی که از «ایران گیت» می‌شد معلوماتی آشکار شد که نشان می‌داد یعقوب گرودی یکی از تجار شریک در ایران گیت، همان رئیس هیأت اعزامی نظامی اسرائیل به تهران در مدت ۱۳ سال بوده که با نام «آقای اسرائیل» مشهور بوده است. گرودی در مقابل گزارشگر می‌گوید: «اگر روزی به ما اجازه داد شود درباره‌ی آنچه در ایران کردیم سخن بگوییم شوکه خواهی شد زیرا امر بالاتر از تصور تو است» [۲۳۲].
اضافه بر این «اوری لوبرانی» (Uri Lubrani) که نماینده‌ی ویژه‌ی اسرائیل در امور لبنان بوده و همچنان در این سمت است، در زمان شاه و ابتدای حکومت خمینی مسؤول مقیم اسرائیل در تهران بوده و نشریه «وال‌استریت جورنال» در ۹ فوریه ۱۹۷۹ می‌نویسد که در اثنای انقلاب خمینی، ایران بیش از نیمی از انرژی اسرائیل را تأمین نموده است و این نشان می‌دهد که نظام خمینی تا چه اندازه در ابتدای دهه‌ی هشتاد به سلاح‌های اسرائیلی و آمریکایی تکیه کرده تا پایه‌ی خود را محکم کند اضافه بر تکیه بر مشاوران اسرائیلی که هنوز به عنوان قومیت بزرگ یهود در ایران به سر می‌بردند و به آن‌ها این فرصت را می‌دهد که به عنوان یک شهروند یهودی در ایران بمانند ولی آن‌ها نقش خود را در کنار نظام جدید فراموش نکردند.
اسرائیل اینگونه وجود، مأموریت‌ها و پشتیبانی‌هایش را ادامه داد که از زمان شاه و سپس بعد از سقوط او در دوران خمینی ادامه پیدا کرد. به نظر می‌رسد که فروش سلاح‌های اسرائیلی به ایران در طی حکومت خمینی رشد چشمگیری داشته و از فروش آمریکا نیز بیشتر شده است و اسرائیل با این روش و از طریق ایران به جنگ با عراق پرداخت.
***
[۲۲۷] این مجله به مصاحبه‌ای که گزارشگرش با دیوید کمحی مدیر خارجه‌ی اسرائیل انجام داده استناد می‌کند. [۲۲۸] مؤسسه استکهلم، منبع سابق. [۲۲۹] «نفوذ اسرائیل در جهان» دیپلوماسی فروش سلاح به قلم آرون کلمان، برگمن براسی، واشنگتن ۱۹۸۵. آرون کلمن استاد دانشگاه تل آویو و کارشناس سلاح اسرائیل در دوران حکومت شاه بوده است. [۲۳۰] «نفوذ اسرائیل» منبع پیشین. [۲۳۱] "لندن آبزرور" ۲ فوریه ۱۹۸۶. مدارک سفرای تجاری اسرائیل بعد از سقوط شاه. [۲۳۲] روزنامه اسرائیلی Davar «داوار» ۲۹ نوامبر ۱۹۸۵.