«عملیات انتقامی دولت بریتانیا و استقامت بی‌نظیر مجاهدین»

بعد از عدم موفقیت در جنگ آزادی ١٩٨٦ م، مجاهدین فعالیت های خود را علیه دولت بریتانیا نه‌تنها ادامه دادند، بلکه شدیدتر کردند. این مطلب از سخنان «سر ویلیام هنتر» تایید می‌شود. «گاهی دولت بریتانیا بر علیه این مجاهدین از تمامی نیروی ارتش کار می‌گرفت».

در بعضی از عملیات جنگی علاوه بر معاونین بی‌شمار و پلیس، تعداد شصت هزار سرباز شرکت داشتند، گاهی پایگاه‌های پنجاب طوری از سرباز خالی می‌شدند که دولت پنجاب برای تهیه‌ی یک دسته‌ی حفاظتی به پایگاه «نایب السلطنه» متوسل می‌شد. گاهی ارتش انگلیس مجبور به عقب‌نشینی می‌شد و حکومت پنجاب آنان را دوباره دعوت می‌کرد.

دولت پنجاب از پایان یافتن این عملیات ناراضی بود ولی جنون مذهبی هندی‌ها از بین نرفت و دولت نتوانست آنان را وادار به اطاعت کند و آنها را به خانه‌های‌شان باز گرداند[١٢]». دولت به علت شکست‌های پیاپی و زیر بار رفتن هندوستان و بدنام شدن انگلستان، در نهایت اضطراب بسر می‌برد، این خشم و کینه‌اش را بر علما و صلحا و بزرگان هند پیاده نمود. هرکسی که رابطه‌اش با مرکز «ستانه» یا حرکت ثابت می‌شد، برای انتقام در مورد او انگلیسی‌ها طوری خشونت بخرج می‌دادند که قانون زیر پا گذاشته می‌شد.

[١٢]- مسلمانان هندوستان از دکتر هنتر.