۴- نکاح متعه (ازدواج موقت)
ازدواج در اسلام، عبارت از عقدی محکم و پیمان ناگسستنی است، که بر پایه نیّت زندگی مشترک دایمی و ابدی ازدواج استوار است، لذا ازدواج موقت جایز نمی‌باشد.
نکاح موقّت یا صیغه، عبارتست از ازدواج با مرد در مدت زمان معین و مشخص مثلاً ده روز معین با شهادت دو شاهد که نتایج و آثار ازدواج دائم بر آن مترتب نمی‌شود.
آنچه امروز به نام نکاح متعه مشهور است، نکاحی است در اوایل اسلام رسول خدا جدر غزوه خیبر و اوطاس اجازه داد از نکاح موقت استفاده شود. ولی بعداً این نکاح را حرام ابدی اعلام فرمود.
عموم اصحاب پیامبر اکرم جبه جز ابن عباسببر نسخ شدن حکم نکاح متعه اجماع کرده‌اند و معتقدند نکاح متعه در هیچ شرایطی حلال نیست و به صورت حرام ابدی درآمده است. ابن عباسبهم که عقیده داشت نکاح متعه در حال ضرورت جایز است، هنگامی که اطلاع پیدا کرد پیامبر جآن را تا روز قیامت حرام نموده است، از فتوای خود پشیمان شده و آن را حرام نمود. [۱۶]
[۱۶] البته شیعیان نظری غیر از این دارند (مترجم).