داعی در میان ملل و نقش‌های گوناگون
دعوتگر راستین سخنگوی رسمی ملت مسلمان است.
﴿وَقُلِ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكُمۡ﴾[الکهف: ۲٩].
«بگو: حق (همان چیزی است که) از سوی پروردگار (آمده) است».
﴿إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ بَشِيرٗا وَنَذِيرٗا﴾[الأحزاب: ۴۵].
«ما تو را به عنوان گواه و مژده رسان و بیم‌دهنده فرستادیم».
و نماینده دائمی محمد ج در بین ملل و دول دیگر به شمار می‌رود، چنانچه آن حضرت ج می‌فرمایند: «نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مَقَالَتِيَ فَحَفِظَهَا فَأَدَّاهَا كَمَا سَمِعَهَا». «سرسبز و شاداب گرداند خدا کسی را که سخنی از من را بشنود و آن را حفظ نماید سپس به بهترین صورت آن را به دیگران برساند».
و صلاحیت دبیر کلی ارزشها و تعلیمات اسلامی را داراست.
﴿إِنَّ خَيۡرَ مَنِ ٱسۡتَ‍ٔۡجَرۡتَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡأَمِينُ﴾[القصص: ۲۶].
«بهترین کسی را که باید استخدام کنی شخصی است که نیرومند و درستکار باشد».
دارد اندر سینه تکبیر امم
در جبین اوست تقدیر امم
(علامه اقبال)
داعی مسلمان در هر قلبی سفارتی دارد و نزد هر ایده و تفکری توقف، گاهی و در میان هر مجلس و انجمنی تصویر و نمایی مشخص...
داعی در یک نقش و وظیفه محصور و محدود نیست، بلکه در وظایف مختلف و نقش‌های گوناگونی دیده می‌شود.
گاهی (شرح حال، زندگی‌‌نامه پر فراز و نشیب، تلاش‌های خستگی‌ناپذیر و فداکاری‌های ماندگار) او را در صفحات روزنامه می‌خوانی و زمانی (بازتاب فکر و اندیشه دعوتگرانه) او را در مجله. بسا اوقات در مقام عالمی متبحر سخنانش را از صفحه تلویزیون می‌شنوی و یا در مسجد پشت سرش اقتدا می‌نمایی، یا به نصایحش از بالای منبر گوش می‌سپاری. ممکن است در بازار با او ملاقات نمایی یا در پارک با او مصاحفه و احوالپرسی. در اتوبوس به کنارش قرار بگیری و در هواپیما او را در آغوش بفشاری، گاهی در رکابش در جبهه نبرد به قتال بپردازی. و گاهی در جشن عروسی و زمانی نیز در مراسم خاکسپاری و نماز جنازه او را ببینی.
دعوتگر مسلمان: پویا، با نشاط و حضوری زنده در میان اجتماع دارد. با امیر و بزرگ مملکت دیدار می‌کند، بر سر یتیم دست نوازش می‌کشد، با مسئول و رئیس با خوش‌رویی و نرمی پیش می‌آید، با بیوه همدردی می‌کند، با جوان به شوخی و مزاح بر می‌آید و پیرمرد و ساخورده را تا مقصد راهنمایی و همراهی می‌کند.