خلاصه بحث
خواندن سوره فاتحه بر مرده، تقدیم آن به روح پیامبر ج و یا هنگام صیغه عقد، هیچ گونه سند شرعی ندارد، بلکه بدعت و گمراهی است، پیامبر جمیفرماید:
«مَنْ عَمِلَ عَمَلاً لَيْسَ عَلَيْهِ أَمْرُنَا فَهْوَ رَدٌّ» [۸۲]«هر کس عملی انجام دهد و ما به انجام آن عمل دستور نداده باشیم، آن عملش باطل است».
عبدالله بن زبیر س میفرماید: «کل بدعة ضلالة وإن رآها الناس حسنة» (تمامی بدعتها گمراهی هستند، اگر چه مردم آن را پسندیده و قابل قبول بدانند).
عدهای از علمای سلف فرمودهاند که: «لا تظهر بدعة إلا ترک مثلها سنة» (هیچ بدعتی آشکار نمیشود مگر سنتی ترک میشود).
بدعتهای موجود در بحث سوره فاتحه سنت‌های زیر را از بین برده است.
۱- دعا کردن برای مرده و طلب آمرزش گناهانش از خداوند و همچنین درخواست پایداری وثبات برای مرده در جواب دادن به سؤالات قبر، چون ملائکه در قبر این سؤالات را از مرده میپرسند: خدایت کیست؟ دینت چیست؟ پیامبرت کیست؟
۲- درود و صلوات فرستادن بر پیامبر ج: بخاری /از ابوالعالیه نقل میکند که گفته است: [درود خداوند بر پیامبر جیعنی ستایش پیامبر ج بوسیله خداوند نزد فرشتگان و درود فرشتگان بر پیامبر ج یعنی درخواست عطا کردن مقام محمود از خداوند به پیامبر ج].
۳- خواندن، خطبه حاجت در عقد نکاح و گفتن: «بارك الله لکما وجمع بینکما بخیر» «خداوند برکتش را به شما دو نفر – عروس و داماد – عطا کند و شما دو نفر را بر خیر و صلاح پیوند و نزدیکی دهد».
وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمین
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم.
[۸۲] مسلم.