امام نووی /
وی دانشمند بزرگوار و امام عالیقدر ابو زکریا یحیی بن شرف نووی /. ولادت با سعادت‌شان در نیمة دوم محرم سال ۶۳۱ هجری قمری در روستای نوی از روستاهای تابع حوران در جنوب دمشق (پایتخت امروزی سوریه) در بلاد شام بود. در سال ۶۴۹ یعنی در هیجده‌سالگی برای تحصیل علم به دمشق رفت، و به طوری در طلب علم کوشش و جدیت نمود که در أندک زمانی سرآمد دانشمندان عصر خود گردید.
وی در زُهْد و وَرَعْ و پرهیزگاری و صلاح و تقوی در تاریخ معروف است، ترجمه زندگی ایشان در کتب تراجم به تفصیل آمده، و در مقدمة کتاب میراث در اسلام که متن آن از کتاب منهاج الطالبین امام نووی است و در ابتدای شرح أربعین نووی نیز بیان کرده‌ایم.
وی تألیف و نوشته‌های زیادی دارد و همه کتاب‌هایی که ایشان نوشته اند چاپ شده و مورد قبول همه کس است، نوشته‌های او در همه جا و به همه لغات منتشر، و در دسترس عموم قرار دارد. اخلاق او باعث گردیده که همه کتاب‌هایش مقبول خاص و عام باشد. بعضی از کتاب‌های او مثل ریاض الصالحین و الأذکار بعد از قرآنکریم پررواج‌ترین کتاب‌ها در بسیاری چاپ و انتشار است، وفات ایشان به سال ۶۷۶ هجری قمری است.
در مذهب شافعی /امام نووی و امام رافعی دو دانشمندی هستند که ترجیح و اعتماد در مذهب بر قول ایشان است.