تقريظ جناب شيخ عبدالعزيزبن عبدالله بن باز
الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله وعلى آله وأصحابه ومن اهتدى بهداه. أما بعد:
جزوه (گوشت علما مسموم است.) که توسط شیخ علامه, ناصر بن سلیمان العمر جمع آورى شده, کتابچه نفیس ومفیدیست که مؤلف با ایراد دلائل مورد نیاز شرعى و گفتار دانشمندان, در مورد غیبت و ریختن آبروى علما هشدار مى‌دهد، خداوند به مؤلف اجر و ثواب فراوان عطا فرماید. اینجانب مطالعه واستفاده از این جزوه را به طلاب توصیه مى‌کنم و اینکه جهت پیروى از اوامر خداوند که مى‌فرماید:
﴿وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا١٢﴾[الحجرات: ۱۲].
و هیچ یک از شما دیگرى را غیبت نکند. وحفظ خود ازشربزرگ وعواقب وخیم غیبت, کلاً زبان خود را از غیبت برادران مسلمانشان مخصوصاً علما باز دارند، و در این موضوع هیچ صنفى استثنا داده نمى‌شود مگر کسانیکه با دلائل شرعى مستثنى شوند که بعضى آن‌ها را دردو بیت چنین بیان کرده‌اند:
الــذم ليس بغيبــة فــي سـتة
متظلـــم ومعـــرف ومحــذر
ولمظهــر فسـقا ومسـتفت ومـن
طلب الإعانـة فـي إزالـة منكـر
[۱]
خداوند همه ما را در آنچه رضایش در آن است موفق گرداند ، وما را از شر نفس و گناهانمان به خود پناه دهد, همانا او گشاده دشت و بخشاینده است.
وصلى الله وسلم على نبینا محمد وآله.
عبدالعزیز بن عبد الله بن باز
رئیس کل اداره هاى تحقیقات علمى,
هیئت‌هاى فتوا ونشرفرهنگ اسلامى وارشاد.
[۱] در شش مورد غیبت مباح است: ۱-هنگام شکایت از ظلم کسى ۲- هنگام معرفى کسیکه به نقصى معروف باشد ونتوان او را معرفى کرد مگربا ذکر نقصش مثل (لنگ, نابینا...) ۳-موقع هشدار دادن از شرارت شخص شرور ۴- غیبت کسیکه آشکارا مرتکب گناه مى‌شود ۵- هنگام درخواست فتوا (پدرم ، برادرم...) به من ظلم مى‌کنند آیا حق دارد؟ ۶- هنگام درخواست کمک
در از بین بردن کار ناشایست کسى, در این موقع جائز است نام خلافکار را ذکر کرد.