هشتم: در آخر به كسانيكه در مورد علما سخن مى‌رانند مى‌گويم:
تقواى الهى پیشه کرده و به سوى خدا توبه و رجوع کنید, و به اندازه‌اى که غیبت علماء مى‌کنید از آن‌ها تمجید نمائید, در غیر این صورت شما زیان کارید و سر انجام از آن متقین است, و شما مانند مثال شاعر اولى هستید که مى‌گوید:
كنــاطح صخــرة يومـا ليوهنهـا
فلـم يضرهـا وأوهـى قرنه الوعل
مانند بز کوهی است که به صخره اى شاخ مى‌زند تا روزى آن را سست گرداند, شاخ بز کوهى سست مى‌شود و صخره آسیبى نمى‌بیند.
یا مانند شاعردیگرى که مى‌گوید:
يـا نـاطح الجـبل العـالي ليثلمـه
أشفق على الرأس لاتشفق على الجبل.
اى کسی که به کوه بلند شاخ مى‌زنى تا خوردش کنى, به کوه رحم نکن اما به سرت رحم کن.
پس بیدار باشید و روش خود را تصحیح نموده, به عواقب امور بیندیشید و از آنچه خداوند آن را حرام فرموده پرهیز نمائید, خداوند شما را حفظ کند و ببخشاید.
از خداوند مى‌خواهم که ما را به آموزه هایمان سود دهد و ما را از انحراف در گفتار و کردار دور دارد, خداوند آگاه تر است.
وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين.