۳-عدل وانصاف:
کسیکه در حقیقت امر طلاب دقت کند خواهد دانست که آن‌ها یا گفته هاى عالم را یکجا قبول مى‌کنند, و یا همه را یکجا رد مى‌کنند, که این برخلاف عدل و انصافیست که خداوند به آن امر نموده است, خداوند مى‌فرماید:
﴿وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى٨﴾[المائدة: ۸].
دشمنى با گروهی دیگر وادارتان نکند که عدالت نورزید عدالت ورزید که به تقوی نزدیکتر است.وهمان عدل و انصاف راه و رسم اهل سنت و جماعت است.شیخ الاسلام ابن تیمیه مى‌گوید: "اهل سنت دربرابراهل بدعت با انصاف تر از اهل بدعت نسبت به یکدیگرند" موارد زیر شامل رعایت عدل و انصاف نسبت به علما مى‌شود:
أ-تمجید ازعالم آنگونه که سزاواراست.
ب-عدم زیاده روى در بیان اشتباهات عالم, اگریکى از علما در اشتباهى افتد و خواستى اشتباه اورا بیان کنى, به شمارش همه خطاهاى او نپرداز که منجر به بدگوئى از او شود, بلکه سخن را به موضوعى که مى‌خواهى درآن حق را بیان کنى منحصر کن و پا را از آن فراتر نگذار, ومواظب باش که کسى تورا به زیاده روى سوق ندهد.