ابوهریره همراه و دوستدار پیامبر

عبادت و تقوای ابوهریرهس

ابوهریره به عبادت و تقوا معروف بود، چرا اینگونه نباشد و حال آن که او با بهترین الگو در عبادت، همراه بوده و ایشان را دیده بود که چگونه در عبادت می‌کوشید و خود را خسته می‌کرد و چنان عبادت می‌نمود که پاهایش ورم می‌کرد، و ابوهریره نیز نماز و روزه زیاد می‌گرفت و زیاد قرآن تلاوت می‌کرد و نماز شب می‌خواند.

حماد بن زید از عباس جریر روایت می‌کند که گفت: از ابا عثمان نهدی شنیدم که گفت: هفت روز میهمان ابوهریره بودم، وقتی شب می‌شد او و زن و خدمتگزارش به نوبت می‌خوابیدند، یکی نماز می‌خواند و سپس دیگری را بیدار می‌کرد و او به نماز مشغول می‌شد و این یکی می‌خوابید و سپس او بعدی را بیدار می‌کرد، می‌گوید: گفتم: ای ابوهریره چقدر روزه می‌گیری؟ گفت: از اول ماه سه روز روزه می‌گیرم، اگر اتفاقی برایم بیفتد در آخر ماه روزه می‌گیرم [۲۳].

و ابن حریج از ابوهریره روایت می‌کند که گفت: من شب را به سه قسمت تقسیم می‌کنم، یک قسمت برای خواندن قرآن و در قسمتی دیگر می‌خوابم و در قسمتی دیگر حدیث پیامبر را یادآوری می‌کنم [۲۴]. و در روایت صحیح از او نقل شده است: محبوبم ج مرا به سه چیز توصیه نمود: «روزه‌گرفتن سه روز از هر ماه ، و خواندن دو رکعت نماز چاشت، و خواندن نماز وتر قبل از خواب» [۲۵].

و از حماد بن سلمه، از هشام بن سعید بن زید انصاری از شرحبیل روایت است که ابوهریره روزهای دوشنبه و پنجشنبه روزه می‌گرفت [۲۶].

و در کنار این ابوهریره به کثرت تسبیح و حمد خداوند می‌گفت، چنان‌که از خداوند به کثرت هراس داشت و بسیار از دوزخ برحذر می‌داشت.

از میمون بن میسره روایت است که گفت: ابوهریره هر روز دو فریاد در اول روز و در آخر آن سر می‌داد، می‌گفت: شب رفت و روز آمد، و آل فرعون بر آتش عرضه گردید، هیچکسی این فریاد ابوهریره را نمی‌شنید، مگر آن که از دوزخ به خداوند پناه می‌برد» [۲٧].

ابن مبارک روایت می‌کند که ابوهریره در بیماری‌اش گریه کرد، گفتند: چرا گریه می‌کنی؟ گفت: «برای این دنیای شما گریه نمی‌کنم و بلکه برای دوری راه سفرم و اندک ‌بودن توشه‌ام و برای اینکه من به یک جای بلندی رفته‌ام که پایین آن یا بهشت است یا دوزخ؛ و من نمی‌دانم مرا به کدام یک می‌برند، گریه می‌کنم» [۲۸].

و همچنین از او روایت است که ابوهریرهس گفت: «به هیچ نعمتی که انسان فاسق از آن بهره‌مند است رشک نبر، چون چیزی دنبال او است که همواره آن را می‌طلبد، و آن جهنم است و هرگاه آتش آن کم شود آن را بیشتر می‌افزودیم». و ابن کثیر می‌گوید: «ابوهریره از صداقت و قوت حافظه و دیانت و عبادت و زهد و عمل صالح فراوانی برخوردار بود» [۲٩].

[۲۳] مسند احمد: ۱۶ / ۲۶۰. [۲۴] ابن کثیر: البدایة والنهایة: ۸ / ۱۱۳. [۲۵] بخاری: ۲ / ۲۴٧. [۲۶] سیر أعلام النبلاء ذهبی: ۲ / ۶۱۰. [۲٧] سیر أعلام النبلاء: ۲ / ۶۱۱. [۲۸] سیر أعلام النبلاء: ۲ / ۶۲۵. [۲٩] ابن کثیر: البدایة والنهایة: ۸ / ۱۱۳.