تحليلی از سخنرانی در مدينه در مورد واقعه افک
در سال ششم هجری وقتی که به پیامبر صخبر رسید که قبیله بنی مصطلق به قصد غارت نمودن و حمله بر مسلمانان جمع شده و متحد گردیده‌اند. و آن حضرت صبه خاطر ریشه‌کنی فتنه به وجود آمده عزم جهاد کردند طبق عادت، بین ازواج مطهرات قرعه‌کشی کردند تا یکی از آنها را با خود ببرند و پس از قرعه‌کشی نام عایشهلدر آمد و ایشان همراه پیامبر صخارج شدند.
در بازگشت به مدینه کاروان پیامبر صدر جایی منزل گرفت حضرت عایشهلدر این اثنا برای رفع حاجت از قافله جدا شد، آمدن ایشان به دلیل گم شدن گلوبند و تلاش برای یافتن آن مدتی طول کشید و در این فاصله کاروانیان که از غیبت ایشان اطلاعی نداشتند به راه خود ادامه دادند. ایشان پس از بازگشت به محل کاروان وقتی دید خبری از کاروان نیست از آنجا که می‌دانست حتما دنبال ایشان خواهند آمد در محل دراز کشیده و چادر را بر روی خود کشید.
پیامبر صهمیشه یک نفر در عقب کاروان مامور می‌کرد تا اگر چیزی باقی مانده آن را بیاورد، و صحابی که مامور شده بود صفوان بن معطل سلمی بود و وقتی از دور به محل کاروان نزدیک شد متوجه وجود فردی شد و با إنا لله وإنا إلیه راجعون شتر را در نزدیکی ایشان خواباند و بدون هیچ گفتگویی ایشان را سوار شتر کرد و مهار شتر را گرفته و قافله را دنبال کردند و به قافله رسیدند.
دشمن از حادثه اتفاق افتاده سوء استفاده کرده و فتنه و حادثه‌ای معروف به افک را بوجود آوردند این تهمت بی‌جا از طرف منافقین صورت گرفت که به ام‌المؤمنین با صحابی مذکور (والعیاذ بالله) نسبت عمل بد و زنا را بستند. در این امتحان الهی جامعه اسلامی، مسلمانان بجز سه نفر مسلمان سر بلند بیرون آمده و حتی حاضر به لب‌گشودن درباره آن نبودند و منتظر کلام خدا و رسول او ماندند که نازل شدن براءت حضرت عایشهلبیش از یک ماه به طول انجامید که دوران بسیار حزن‌انگیز و پر اضطرابی بر جامعه اسلامی سپری شد.
بعد از سپری شدن بیش از یک ماه آیات براءت نازل شد و پاکی حضرت عایشهلدر سوره نور طی آیات ۱۱ تا ۲۶ نازل گردید.
افرادی چون شیعه، نوه‌های عبدالله بن ابی رئیس منافقین و بوجود آورنده این قضیه تا به امروز هم با قلبی نجس و زبانی ناپاک آن عفیفه طاهره را مورد تهمت قرار می‌دهند و نام مادر مؤمنان را برای خود بزرگترین دشنام تصور می‌کنند، و آیات صریح قرآن را انکار کرده و عذاب دردناک و لعنت ابدی الهی را برای خود کسب می‌کنند. در انتظار روزی که به گواهی زبان، دست و پاهای خویش باطل و کذب بودن خود را مشاهده کنند، و به عذاب و غضب خداوند متعال گرفتار شوند. در ادامه آیات مذکور و ترجمه آنها آمده است نتیجه‌گیری را به خود شما واگذار می‌کنیم.
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ جَآءُو بِٱلۡإِفۡكِ عُصۡبَةٞ مِّنكُمۡۚ لَا تَحۡسَبُوهُ شَرّٗا لَّكُمۖ بَلۡ هُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۚ لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُم مَّا ٱكۡتَسَبَ مِنَ ٱلۡإِثۡمِۚ وَٱلَّذِي تَوَلَّىٰ كِبۡرَهُۥ مِنۡهُمۡ لَهُۥ عَذَابٌ عَظِيمٞ ١١ لَّوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ ظَنَّ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ بِأَنفُسِهِمۡ خَيۡرٗا وَقَالُواْ هَٰذَآ إِفۡكٞ مُّبِينٞ ١٢ لَّوۡلَا جَآءُو عَلَيۡهِ بِأَرۡبَعَةِ شُهَدَآءَۚ فَإِذۡ لَمۡ يَأۡتُواْ بِٱلشُّهَدَآءِ فَأُوْلَٰٓئِكَ عِندَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ ١٣ وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ لَمَسَّكُمۡ فِي مَآ أَفَضۡتُمۡ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ ١٤ إِذۡ تَلَقَّوۡنَهُۥ بِأَلۡسِنَتِكُمۡ وَتَقُولُونَ بِأَفۡوَاهِكُم مَّا لَيۡسَ لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞ وَتَحۡسَبُونَهُۥ هَيِّنٗا وَهُوَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمٞ ١٥ وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ قُلۡتُم مَّا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبۡحَٰنَكَ هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ عَظِيمٞ ١٦ يَعِظُكُمُ ٱللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثۡلِهِۦٓ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ ١٧ وَيُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِۚ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ١٨ إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ ١٩ وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ وَأَنَّ ٱللَّهَ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ ٢٠ ۞يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ وَمَن يَتَّبِعۡ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِ فَإِنَّهُۥ يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِۚ وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ مَا زَكَىٰ مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ أَبَدٗا وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُزَكِّي مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٞ ٢١ وَلَا يَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنكُمۡ وَٱلسَّعَةِ أَن يُؤۡتُوٓاْ أُوْلِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٌ ٢٢ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡغَٰفِلَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ لُعِنُواْ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ ٢٣ يَوۡمَ تَشۡهَدُ عَلَيۡهِمۡ أَلۡسِنَتُهُمۡ وَأَيۡدِيهِمۡ وَأَرۡجُلُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٢٤ يَوۡمَئِذٖ يُوَفِّيهِمُ ٱللَّهُ دِينَهُمُ ٱلۡحَقَّ وَيَعۡلَمُونَ أَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡحَقُّ ٱلۡمُبِينُ ٢٥ ٱلۡخَبِيثَٰتُ لِلۡخَبِيثِينَ وَٱلۡخَبِيثُونَ لِلۡخَبِيثَٰتِۖ وَٱلطَّيِّبَٰتُ لِلطَّيِّبِينَ وَٱلطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَٰتِۚ أُوْلَٰٓئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَۖ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَرِزۡقٞ كَرِيمٞ ٢٦﴾[النور: ۱۱-۲۶].
«مسلما کسانى که آن تهمت عظیم را عنوان کردند گروهى (متشکل و توطئهگر) از شما بودند؛ اما گمان نکنید این ماجرا براى شما بد است، بلکه خیر شما در آن است؛ آنها هر کدام سهم خود را از این گناهى که مرتکب شدند دارند؛ و از آنان کسى که بخش مهم آن را بر عهده داشت عذاب عظیمى براى اوست!. چرا هنگامى که این (تهمت) را شنیدید، مردان و زنان با ایمان نسبت به خود (و کسى که همچون خود آنها بود) گمان خیر نبردند و نگفتند این دروغى بزرگ و آشکار است. چرا چهار شاهد براى آن نیاوردند؟! اکنون که این گواهان را نیاوردند، آنان در پیشگاه خدا دروغگویانند. و اگر فضل و رحمت الهى در دنیا و آخرت شامل شما نمىشد، بخاطر این گناهى که کردید عذاب سختى به شما مىرسید. به خاطر بیاورید زمانى را که این شایعه را از زبان یکدیگر مىگرفتید، و با دهان خود سخنى مىگفتید که به آن یقین نداشتید؛ و آن را کوچک مىپنداشتید در حالى که نزد خدا بزرگ است. چرا هنگامى که آن را شنیدید نگفتید: «ما حق نداریم که به این سخن تکلم کنیم؛ خداوندا منزهى تو، این بهتان بزرگى است». خداوند شما را اندرز مىدهد که هرگز چنین کارى را تکرار نکنید اگر ایمان دارید. و خداوند آیات را براى شما بیان مىکند، و خدا دانا و حکیم است. کسانى که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت است؛ و خداوند مىداند و شما نمىدانید. و اگر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نبود و اینکه خدا مهربان و رحیم است (مجازات سختى دامانتان را مىگرفت). اى کسانى که ایمان آوردهاید! از گامهاى شیطان پیروى نکنید! هر کس پیرو شیطان شود (گمراهش مىسازد، زیرا) او به فحشا و منکر فرمان مىدهد! و اگر فضل و رحمت الهى بر شما نبود، هرگز احدى از شما پاک نمىشد؛ ولى خداوند هر که را بخواهد تزکیه مىکند، و خدا شنوا و داناست. آنها که از میان شما داراى برترى (مالى) و وسعت زندگى هستند نباید سوگند یاد کنند که از انفاق نسبت به نزدیکان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دریغ نمایند؛ آنها باید عفو کنند و چشم بپوشند؛ آیا دوست نمىدارید خداوند شما را ببخشد؟! و خداوند آمرزنده و مهربان است. کسانى که زنان پاکدامن و بىخبر (از هرگونه آلودگى) و مؤمن را متهم مىسازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهى بدورند و عذاب بزرگى براى آنهاست. در آن روز زبانها و دستها و پاهایشان بر ضد آنها به اعمالى که مرتکب مىشدند گواهى مىدهد. آن روز، خداوند جزاى واقعى آنان را بىکم و کاست مىدهد؛ و مىدانند که خداوند حق آشکار است. زنان ناپاک از آن مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلق دارند؛ و زنان پاک از آن مردان پاک، و مردان پاک از آن زنان پاکند! اینان از نسبتهاى ناروایى که (ناپاکان) به آنان مىدهند مبرا هستند؛ و براى آنان آمرزش (الهى) و روزى پرارزشى است».
و ایشان اضافه کرد ای کسانی که خود را شیعه می‌دانید و تحت این نام به حضرت عایشه لو حمیرای رسول خدا تهمت و افترا می‌بندید اگر در تهمت و افترای خود صادق هستید به این دو سؤال جواب دهید:
۱- آیا پیامبر خدا صپاک نبوده است؟ اگر بوده پس باید قبول کنید عائشه هم پاک و مبراست.
چون بر اساس سند تاریخ همسر پیامبر صبوده است و خود شما هم به این واقف هستید و پاکی ایشان به پاکی رسول الله صمربوط است.
۲- اگر می‌گویید ایشان (والعیاذ بالله) ناپاک هستند پس جواب آیه‌ی قرآن چیست؟ شما یا آیه قرآن را انکار می‌کنید، یا پاکدامنی پیامبر صرا، که در هردو صورت از ایمان بی‌بهره هستید راه ایمان فقط با ایمان داشتن بر پاکی هر دو، پیامبر صو همسر گرامیش عائشه صدیقه می‌باشد.
جواب دو سؤال فوق و انتخاب راه با شماست.
بعد از آن یکی از علما در مسجد نبوی در مورد فضایل و مقام خلفای ثلاثه سخنرانی کرد و با استدلال قوی و محکم می‌گفت که این‌ها بهترین یاران پیامبر صبوده‌اند و خداوند منان به این‌ها وعده بهشت و جنت را داده است.
در این سفر نیز به حقایق زیادی دست پیدا کردم.