گرفتن %۱۰ اموال فقراء
دین مقدس اسلام برای عدالت اجتماعی و رفع مشکلات بینوایان، زکات را فرض نموده، که این زکات از اغنیاء اخذ و به فقراء توزیع می‌گردد؛ وظیفۀ علمای دین این است که مردم را باخبر سازند تا سالانه زکات اموال خویش را به فقراء تقدیم بدارند، ولی در مسیحیت زکات بالای اغنیاء نیست بلکه کشیشان از پیروان کلیسا % ۱۰ عوایدشان را می‌گیرند و این فیصدی(درصد) بالای همه‌ی مردم، حتی انسان‌هایی که عواید بسیار کمی دارند به شکل اجباری تطبیق می‌گردد که این قانون درحقیقت یک نوع ظلم بالای فقراء و مردمان بی بضاعت می‌باشد، آقای سامی فرناندس در این مورد واقعیت زندگیش را زمانی که کشیش بود چنین بیان می‌کند: «در این وقت بالای ما کشیش‌ها لازم بود که % ۱۰ از اموال مردم را برای کلیسا جمع آوری نماییم من ازجمع آوری این اموال از فقراء، کارگران عادی مثل زغال فروشان و دهقانان کم زمین احساس خجالت می‌نمودم، احساس نمودم که این نوع ظلمی است که عمل به آن شایسته نیست، او اضافه می‌کند: در این‌جا می‌خواهم به یک مطلب اشاره نمایم که وظیفه‌ی این کشیش‌ها و راهب‌ها غالبا تجارت در عواطف اتباع‌شان و خوردن اموال به باطل می‌باشد. من دیگر این اعمال را نمی‌توانستم تحمل کنم، جمع نمودن این مالیات کلیسایی را توقف دادم. یک برنامه در رادیو بنام (پیام انجیل) داشتم، تقدیم این برنامه را نیز توقف دادم، همچنان از رفتن به پروگرام‌های نصرانی‌سازی مردم نیز ابا ورزیدم و در خاتمه بطور کلی رفتن به کلیسا را نیز توقف دادم، رفقایم چندین بار به نزدم آمده به بازگشت به کلیسا مرا دعوت نمودند، برای‌شان می‌گفتم که من خسته‌ام و روانم به عمل کردن مستعد نمی‌باشد.