۱- جَوْف
جوف، مخرج محدودی نیست بلکه همان فضای خالی و طولانی است که از سینه شروع می‌شود و تا بیرون دهان ادامه دارد و از حلق و دهان می‌گذرد. [به شکل شماره(۱) نگاه کنید].
این، مخرج حروف مدّ سه‌گانه است، لذا نمی‌توان این حروف را به تنهایی تلفظ کرد، بلکه باید قبل از آنها حرفی قرار بگیرد كه دارای مخرج محدوداست تا صدا از آنجا آزاد شود. [و در حرف مدّ ادامه پیدا کند].
حروف مدّ عبارت است از:
- الف: جَا، شَا.
- یای ساکنی که ما قبل آن کسره (ـِ) باشد: جِی، سِی.
- واو ساکنی که ماقبل آن ضمه (ـُ) باشد: قُو، سُو.
مقدار کشیدن این حرف برحسب سبب مد، همزه (ء) یا سکون (ـْ) [که بعد از آن واقع شود] تعیین می‌گردد.