اطلاعاتی درباره قرآن
- قرآن در شب قدر از ماه مبارک رمضان نازل شده است چنانکه خداوند عزّوجل خبر میدهد:
﴿إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةِ ٱلۡقَدۡرِ ١﴾[القدر: ۱] [۲۷].
﴿شَهۡرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ فِيهِ ٱلۡقُرۡءَانُ﴾[البقرة: ۱۸۵].
- اولین آیهای که بر حضرت رسولالله جفرود آمد، ﴿ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ﴾بوده است، چنانکه در صحیح بخاری و مسلم از امالمؤمنین عائشه لآمده است و در صحیح بخاری و مسلم از جابر ÷آمده: اولین سورهای که بر حضرت نازل شده و ایشان طبق آن مأمور به تبلیغ شدهاند، سوره ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ﴾ بوده است.
- ششهزار و ششصد (۶۶۰۰) است [۲۸]. و شماره حروف آن، سیصد و بیست و سه هزار و ششصد و هفتاد و یک (۳۲۳۶۷۱) حرف است و تعداد سورههای آن، یکصد و چهارده (۱۱۴) میباشد.
- حضرت رسولالله جبرای نوشتن وحی (قرآن) کاتبانی داشتند که هنگام نزول وحی برای آنان املا میفرمودند وآنها مینوشتند و زیدبن ثابت در رأس آنان قرار دارد و خلفای راشدین (ابوبکر، عمر، عثمان، علی) و معاویه بن ابیسفیان شاز جمله کاتبان وحی بودند.
- در عهد رسولالله جقرآن بر شاخههای نخل و استخوانهای (پهن) شانه حیوانات و قطعههای پوست یا پارچه، نوشته میشد و با وجود این، یاران گرامی، قرآن را حفظ میکردند.
- قاریان مشهور از بین صحابه شعبارتند از: أبی بن کعب، زید بن ثابت، عبدالله بن مسعود، ابوموسی أشعری، معاذبن جبل، سالم مولی أبی حذیفه.
- اولین کسی که قرآن را در یک مصحف جمعآوری کرد؛ ابوبکر صدّیق ÷بود، سپس عثمان ÷و مصحف او به مصحف امام مشهور است و امروزه ما طبق آن میخوانیم.
- در عهد رسولالله جقرآن به هفت بخش به ترتیب زیر،تقسیم شد:
بخش نخست: بقره و آل عمران و نساء.
بخش دوم: از مائده تا توبه.
بخش سوم: از یونس تا نحل.
بخش چهارم: از اسراء تا فرقان.
بخش پنجم: از شعراء تا یس.
بخش ششم: از صافات تا حجرات.
بخش هفتم: از ق تا آخر.
این قسمت آخر را «حِزْب مُفَصَّلْ» مینامند.
امروزه، قرآن را به سی جزء و هر جزء را به دو حِزب و هر حزب را به چهار ربع، تقسیم کردهاند و به این ترتیب، قرآن دارای دویست و چهل (۲۴۰) ربع است. و در بعضی مصاحف، قرآن را به رکوع تقسیم کردهاند و مقصودشان بیان مكانهای مناسب وقف و رکوع کردن در نماز است و با حرف «ع» به آن اشاره میکنند.
[۲۷] «ما قرآن را در شب قدر فرو فرستادیم». [۲۸] تعداد آیات قرآن به طریقه کوفیان از ابو عبدالرحمن سُلَمی از علی بن ابیطالب سبه روایت «فاطمةالزُّهر» شاطبی: شش هزار و دویست و سی و شش (۶۲۳۶) میباشد.