تجوید آسان

ثانیاً: ادغام

مقصود از ادغام، فرو بردن نون ساکن و تنوین در حرف بعدی است به شکلی که نون، اصلاً تلفظ نشود؛ بلکه حرف بعدی با تشدید (ـّ) گفته ‌شود.

وقوع این حالت، زمانی است که بعد از آن‌ها یکی از حروف ششگانه (یَرْمُلُونَ) باشد؛ یعنی: یا، را، میم، لام، واو، نون.

این ادغام بر دو نوع است:

- ادغام با غنّه؛ در چهار حرف: یا، واو، میم، نون.

- ادغام بدون غنّه؛ در دو حرف: لام، را.

مثلاّ:

(مَنْ یَعْمَلْ) را در صورت ادغام می‌گوییم: (مَیَّعْمَلْ).

(مَنْ وَلَدٍ) را در صورت ادغام می‌گوییم: (مَوَّلَدٍ).

(وَأَنْ لَوْ) را در صورت ادغام می‌گوییم: (وَأَلَّوْ).

(خَیْراًیَرَهُ) را در صورت ادغام می‌گوییم: (خَیْرَیَّرَهُ).

(قَوْلٌ مَعْرُوفٌ) را در صورت ادغام می‌گوییم: (قَوْلُـمَّعْرُوفٌ).

اکنون به مثال‌های ادغام توجه کنید:

أ- مثال‌های نون ساکن

ب- مثال های تنوین