حکایت اول: چرا روزه می‌گیریم؟
تام برنز از مدرسه‌ی روزنامه نگاری کلمبیای آمریکا می‌گوید: من روزه را یک تجربه معنوی عمیق می‌دانم تا یک تجربه‌ی جسمی و بدنی، بنابراین علی‌رغم این که من روزه را به نیت خلاص شدن از اضافه وزن شروع کردم اما پی بردم که روزه برای قوی شدن ذهن بسیار مفید است و کمک می‌کند که انسان یک دید روشن به مسائل داشته باشد و افکار جدیدی را استنباط کند و تمرکز حواس داشته باشد. چند روزی از روزه‌داری من در آسایشگاه درمانی بولنگ نگذشت که متوجه شدم که با یک تجربه‌ی والا و شگفت انگیز معنوی مواجه شده‌ام. من تا به امروز چندین بار روزه گرفته‌ام دوره‌هایی یک تا شش روزه بوده‌اند که ابتدا انگیزه‌ی من از روزه گرفتن پاک کردن بدن از آثار مضر غذاها بود، اما من اینک به انگیزه‌ی پاک شدن و راحت شدن جنبه‌ی روحی و معنوی از هر آنچه که در گذشته‌ی زندگی‌ام بوده است، روزه می‌گیرم.
مخصوصاً بعد از اینکه چندین ماه سراسر جهان را گشتم و ظلم و ستم وحشتناکی که بسیاری از مردم در سایه‌ی آن زندگی می‌کردند، مشاهده کردم، احساس می‌کنم من به یک طریقی نسبت به آنچه که بر این مردم می‌گذرد، مسؤول هستم. بنابراین من به منظور کفاره‌ی این مسأله روزه می‌گیرم.
وقتی روزه می‌گیرم اشتیاق و علاقه‌ام به غذا کاملاً از بین می‌رود و به بدن من احساس راحتی عجیبی دست می‌دهد که قبلاً نمونه‌ی آن را تجربه نکرده‌ام و خود به خود از هوی و هوس و شهوت‌ها و عواطف منفی مانند حسادت، غیرت بی‌مورد و خودکامگی دور می‌شوم چه بسا نفس من از مسائل و امورات خاص خود همانند ترس، پریشانی و احساس سستی و دلتنگی دور می‌شود و وقتی که روزه هستم اثری از هیچ یک از این‌ها نمی‌یابم. من در حین روزه‌داری با مردم احساس هماهنگی و همساز شدن عجیبی دارم و احساس می‌کنم که در حالتی هستم که با نفس خود و با همه‌ی جهان هستی سر سازش و مصالحه دارم و چه بسا همه‌ی این چیزهایی که گفتم، همان چیزی است که باعث شد من به راز روزه‌داری و استقبال آنان از این ماه به بهترین شکل پی‌ببرم به طوری که چنان جشن با شکوه معنوی جذاب برای این ماه بر پا می‌کنند که در جهان نظیر آن را ندیده‌ام آن گونه که خودم آن را در کشورهای اسلامی که رفته‌ام، مشاهده نموده‌ام [۹۴].
[۹۴] پایگاه اینترنتی «ملتقیات الدانة للحور» به تاریخ ۱۳/۱/۱۴۲۶ هـ.