عقيده به جواز استفاده از زنان اشخاص ديگر [دادن موقتي ناموس خود به ديگران]
ابو جعفر محمدبن حسن طوسی در كتاب استبصار از محمدبن مسلم از ابوجعفر ÷نقل كرده، كه به او گفتم: مسلمان برای برادرش، كنیزش را حلال می‌سازد.؟! گفت: آری، اشكالی ندارد و او می‌تواند از آنچه كه برایش حلال شده، استفاده كند.» [۱۲۱]و ایضاً طوسی در استبصار از محمدبن مضارب نقل كرده: گفت: ابوعبدالله به من گفت: ای محمد این جاریه را بگیر كه به تو خدمت می‌كند، و تو از او بهره ببر. پس اگر خارج شدی، او را بسوی ما بازگردان» [۱۲۲].
در بعضی از روایت‌های شیعه از یكی از ائمه آنها كلمه «این را دوست ندارم» یعنی استفاده دیگران از فرج را دوست ندارم. محمدبن حسن طوسی در كتاب استبصار در توضیح آن نوشته است: این عبارت این را نمی‌رساند كه این مقوله حرام باشد. زیرا، به حالت اكراه بیان شده است. و آن امام علیه‌السلام صراحتاً به اكراه با این گفته‌اش «آن را دوست ندارم» اشاره كرده است. و دلیل این كراهیت هم آنست كه این كار مورد موافقت هیچ‌یک از مردم عادی و عوام نیست و بدین وسیله، درباره ما بد و بیراه می‌گویند. به همین خاطر، نادیده گرفتن و عمل نكردن به این كار، بهتر است گرچه حرام هم نیست. و جایز است اگر حرام نباشد. بدین خاطر این عمل را مكروه دانست كه آزادی آن فرزند شرط نشده است پس اگر این مسأله هم شرط شود، كراهیت از بین می‌رود» [۱۲۳].
و این هم نوع دیگری از زنا است كه شیعه به دروغ و بهتان به ائمه اهل‌بیت نسبت می‌دهند و آن را حلال می‌دانند. آنها فقط و فقط از هوا و خو‌استه‌های نفسانی خود پیروی می‌كنند. با آن‌كه زنا با همه صورت‌هایش در شریعت اسلامی حرام است. چنان‌كه برای همگان این مسأله روشن است.
[۱۲۱] الاستبصار ج ۲ ص ۱۳۶ أبی جعفر محمد بن حسن طوسی. [۱۲۲] مرجع سابق, و فروع کافی ج ۲ ص ۲۰۰ محمد یعقوب کلینی. [۱۲۳] الاستبصار ج ۲ ص ۱۳۷.