سخت جلوه دادن تدریس قرآن و سنت:
همراه ترساندن و تحذیر از هر مکانی می‌شنویم: تعلیم قرآن و سنت و اخذ مسائل دینی از آن دو گمراهی می‌باشد [۲۲]و می‌گویند باید آیات و احادیث را با اقوال ائمه و فقهاء بسنجیم – مانند این است که معیار و اصل، سخن انسان‌ها می‌باشد و نه کلام الله و رسولش – با این ترس و تحذیر اینگونه اشخاص، [طالب علم] از فهم درستِ کتاب و سنت بازمانده و دانسته و ندانسته دیگران را نیز از راه الله دور می‌کنند و آن راه را برای اهلش کج و نادرست جلوه می‌دهند، با این اعمال خود با کتاب الله مخالفت می‌کنند، کتابی که به طور قطع به دلیل [خواستن در مسائل شرعی] همراه با بصیرت امر می‌کند و از هر گونه تقلید و قبول منهج آباء و اجداد نهی می‌کند، این کار مخالفت با رسولجنیز می‌باشد زیرا او به رساندن سخنانش به همان شکلی که آنها را گفته است، امر فرموده است: «الله را شاد می‌کند کسی که سخن مرا جمع کرده و بعد آنرا همانگونه که شنیده بیان می‌کند» [۲۳]، و همچنین می‌فرماید: «از من ابلاغ کنید حتی به اندازه یک آیه» [۲۴].
[۲۲] به کتاب «تنزية السنة والقرآن أن يکونا من أصول الضلال والکفران» از قاضی أحمد بن حنبل آل بن علی رجوع شود. [۲۳] سنن الترمذی ۲۷۲۶ و ۲۷۲۷، سنن ابی داود ۳۶۶۱، صحیح ابن حبان ۶۶، سنن ابن ماجه ۲۳۷ و ۲۴۱ و ۳۱۳۰، مسند الامام احمد ۴۱۵۵ و ۱۳۰۵۸ و ۲۱۲۰۸(مترجم). [۲۴] صحیح بخاری ۳۳۸۶، سنن الترمذی ۲۷۳۸، صحیح ابن حبان ۶۱۴۷، مسند الامام احمد ۶۴۷۰ و ۶۸۶۹ و ۶۹۸۷ (مترجم).