فصل توصیف دین مشرکان در قرآن کریم
خداوند – سبحانه – دین مشرکین [۲۵۵]را در آیه ﴿... وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ﴾[الزمر: ۳]. «... کسانی که جز خدا سرپرستان و یاران دیگر را برمی‌گیرند». شرح داده است. [در] [۲۵۶]این آیه بیان کرده است که قصد آنها فقط شفاعت است. در صحیح بخاری، و مسلم آمده است که عبدالله بن مسعود – س- می‌گوید: از پیامبر خدا (ج) پرسیدم: بزرگترین گناه چیست؟ فرمود: «أن تجعل لله نداً وهو خلقك» «اینکه برای خدا شریک قرار بدهی در حالیکه او تو را آفریده است». عبدالله گفت: سپس گفتم: پس از آن کدام گناه از همه گناهان دیگر بزرگتر است. فرمود: «أن تقتل ولدك مخافه أن یطعم معك»([اینکه] [۲۵٧]فرزندت را از بیم آنکه با تو غذا بخورد بکشی) دوباره پرسیدم: پس از آن کدام گناه از گناهان دیگر بزرگتراست؟ فرمود: «أن تزانی بحلیله جارك»: «[اینکه] با زن همسایه‌ات زنا کنی». خداوند در تصدیق این سخن آیه زیر را نازل فرمود: ﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَدۡعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَلَا يَقۡتُلُونَ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَا يَزۡنُونَۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ يَلۡقَ أَثَامٗا٦٨﴾[الفرقان: ۶۸] [۲۵۸]. «و [مؤمنان] کسانی هستند که با الله، معبود دیگری را به فریاد نمی‌خوانند و پرستش نمی‌نمایند، و انسانی را که خداوند خونش را حرام کرده است، به قتل نمی‌رسنند مگر به حق، و زنا نمی‌کنند».
پیامبر بیان کرده است که بزرگترین [گناه] [۲۵٩]شرک ورزیدن به پروردگار است که همان قایل شدن به وجود همانند و شریک [برای خداوند] و گرویدن به آنها از میان مخلوقاتش تا آنان را [به او] [۲۶۰]نزدیک کنند می باشد. در صحیح مسلم از ابوهریره – س– روایت شده است که پیامبر – ج– فرمود: «إن الله یرضی لکم ثلاثاً أن تعبدوه ولا تشرکوا به شیئاً وأن تعتصموا بحبل الله جمیعاً ولا تفرقوا وأن تناصحوا من ولّاه الله أمرکم». «خداوند سه امر را برای شما می‌پسندد: اینکه او را بپرستید و برای او شریک قرار ندهید، همگی به ریسمان الهی چنگ بزنید و متفرق نشوید، با کسی که خداوند [اداره] امر شما را به او واگذار کرده است، صادق و مخلص باشد» [۲۶۱]. دین خداوند حد متوسط میان غلوکننده در آن و فرد گریزان از آن است.
[۲۵۵] در نسخه محقق آمده است: (وقد وصف الله سبحانه دین الـمشرکین ...) اما در نسخه (ج) این عبارت به این صورت آمده است: (یوضح ما قدّمنا أن الله سبحانه وتعالی وصف دین الـمشرکین). [۲۵۶] کلمه [فی] در نسخه اصل از قلم افتاده است. [۲۵٧] کلمه (أن) در نسخه اصل از قلم افتاده است. [۲۵۸] صحیح بخاری (شماره، ۴۴٧٧) و صحیح مسلم (شماره ۸۶) [۲۵٩] در نسخه محقق در داخل کروشه (الذنب) آمده است اما در نسخه (ج) به جای آن کلمة (الذنوب) آمده است. [۲۶۰] در نسخه (ج) عبارت داخل کروشه، (إلیه) یافت نشد. [۲۶۱] صحیح مسلم (شماره ۱٧۱۵)، موطأ مالک (۱۸۳۳)، مسند احمد (۸۳۶۱) که این روایت در اینجا با لفظ مسند احمد ذکر شده است.