گناه قلب:
مولانا تهانوی در رابطه با آیۀ: ﴿وَمَا تُخۡفِي ٱلصُّدُورُ﴾[غافر: ۱۹]. فرموده‌اند: گناه قلب از گناه چشم بدتر است، یعنی این گناه تنها به چشم منحصر نمی‌شود، بلکه فکر و خیال انسان نیز شروع به فعالیت می‌کنند، بسیار هستند که زیبایی‌های زنان را تصور نموده و آن را در افکار و خیالات خود می‌پرورانند، اما ظاهر خود را پرهیزگار جلوه می‌دهند، این نیز یکنوع فریب شیطان است، چه بسا تفکر و تصور نسبت به زن نامحرم بیشتر موجب فتنه و فحشا می‌گردد به نسبت چشم‌چرانی، چه ممکن است زنی که نگاه کرده می‌شود بدصورت و بدقیافه باشد که این امر در تفکر و تصور وجود ندارد، چشم فقط یک مرتبه می‌بیند، اما قلب همیشه تصور می‌کند، و آن که در قلب خود چنین تصوری را ایجاد می‌کند، خود را متقی می‌پندارد، گاهی قلب بدون کمک چشم و گوش‌زنی را تصور می‌کند چون شاید قبلاً او را دیده است، یک تفاوت دیگر نیز وجود دارد، و آن این که بعضی مواقع نگاه بدون قصد و تعمد صورت می‌گیرد، اما عمل قلب همیشه با قصد و اراده انجام می‌گیرد، و از این عمل کسی می‌تواند مصون باشد که در قلب خود تقوی ایجاد نماید.