تلاش او در طلب علم:
وی قرآن را در هشتاد روز حفظ کرد و سپس در اواخر دوران صحابه در حالی که بیست و چند سال داشت در طلب علم برآمد. ابن شهاب از برخی از صحابه از جمله انس بن مالک و عبدالله بن عمر و جابر بن عبدالله و سهل بن سعد و ابوالطفیل و مسور و ابن مخرمه شنیده و از آنان روایت نمود.
او همچنین از بزرگان تابعین علم آموخت از جمله: ابو ادریس خولانی، و عبدالله بن حارث بن نوفل، و حسن و عبدالله، فرزندان محمد بن حنفیه، و حرمله مولای اسامه بن زید، و عبدالله و عبیدالله و سالم، فرزندان ابن عمر، و عبدالعزیز بن مروان، و خارجه بن زید بن ثابت، و سعید بن مسیب، و سلیمان بن یسار، و عبدالله بن ابیبکر بن حزم، و عبیدالله بن عبدالله بن عتبه، و عروة بن زبیر، و اعرج بن عبدالرحمن بن هرمز، و عطاء بن ابی رباح، و قاسم بن محمد بن ابیبکر، و محرر بن ابیهریره، و محمد و نافع، فرزندان جبیر بن مطعم، و عمرة دختر عبدالرحمن و دیگران.
وی از امام تابعین، سعید بن مسیب بهره فراوان برد، خود وی میگوید: «هشت سال در برابر سعید بن مسیب زانو زدم» و میگوید: «برای طلب حدیث سه روز سعید بن مسیب را دنبال کردم» وی همچنین ملازمت عبیدالله بن عبدالله را مینمود و برای طلب علم خدمتگذاری او را میکرد.
او همینطور ملازمت عروه بن زبیر را مینمود و میگفت: «عروه دریایی است که تمامی ندارد».
زهری در طلب علم بسیار شجاع بود و هرچه را میخواست میپرسید. عبدالملک بن مروان -هنگامی که بار اول نزد او رفت- وی را به طلب علم تشویق کرد و گفت: «در طلب علم کوشا باش و به غیر آن مشغول نشو زیرا من میبینم که تو از چشم حافظ و قلبی هشیار برخوردار هستی و به نزد انصار در خانههایشان برو».
روایت شده است که زهری حدیث را مینوشت و آن را مذاکره میکرد و پس از حفظ کردن آن نوشتهاش را پاک میکرد. او از بانشاطترین طلاب علم بود که بسیار به حلقات علماء رفت و آمد میکرد و هیچکس را که از علمی برخوردار بود رها نمیکرد مگر آنکه به نزدش میرفت.
ابراهیم بن سعد بن ابراهیم در این مورد میگوید: «به پدرم گفتم ابن شهاب چگونه از شما پیش افتاد؟ گفت: او همیشه در صدر مجالس مینشست و در مجالس علم هیچ میانسالی نمیدید مگر آنکه از او میپرسید و هیچ جوانی را نمیدید مگر آنکه از او میپرسید، سپس به خانههای انصار میرفت و در آنجا جوان و میانسال و پیرمرد و زنی نمیدید مگر آنکه از وی سوال میکرد...» [۵].
[۵] السنة قبل التدوین.