عبادت عبدالملک بن عمر بن عبدالعزیز:
جوانی معمولا عرصه بیخیالی و غفلت است؛ برای همین طاعت در جوانی نزد خداوند محبوبتر از طاعت و عبادت پیری است، و از جمله هفت نفری که خداوند در روز قیامت آنان را زیر سایه خود میدارد «جوانی است که در طاعت پروردگارش رشد یافته است» که عبدالملک بن عمر یکی از این جوانان است. عاصم بن ابیبکر بن عبدالعزیز میگوید: «به همراه هیئتی به نزد سلیمان بن عبدالملک رفتیم و عمر بن عبدالعزیز نیز همراه ما بود؛ من نزد فرزندش عبدالملک که مجرد بود منزل گرفتم و با او در یک منزل بودم. نماز عشاء را خواندیم و هر کدام به بستر خود رفتیم؛ سپس عبدالملک چراغ را خاموش کرد و به نماز ایستاد و [آنقدر نماز گزارد که] من به خواب رفتم. سپس در حالی بیدار شدم که این آیه را میخواند:
﴿أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ ٢٠٥ ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ ٢٠٦﴾[الشعراء: ۲۰۵-۲۰۶].
«بگو ببینم، اگر ما سالهای دیگری ایشان را (از این زندگی دنیا) بهرهمند سازیم (۲۰۵) سپس عذابی که به آنان وعده داده میشود، دامنگیرشان گردد».
و میگریست و باز این آیه را تکرار میکرد و آنقدر این کار را تکرار کرد که با خود گفتم گریه او را خواهد کشت! آنگاه از روی دلسوزی برای آنکه نمازش را تمام کند همانند کسی که از خواب بیدار میشود گفتم: «لا إله إلا الله والحمدلله»، او با شنیدن صدای من ساکت شد و دیگر صدایی از او نشنیدم...».