مطلب اول: موضع علی بن ابی‌طالب رضی الله عنه در جان فدایی برای رسول خدا صلی الله علیه وسلم و دعوتش
چون قریش در دارالندوة جلسه تشکیل داد و بر کشتن رسول خدا هم‌پیمان شدند، خداوند متعال پیامبرش را از این دسیسه آگاه نمود. و رسول خدا که باحکمت‌ترین مردمان بود تصمیم گرفت کسانی‌که قصد قتل او را دارند، بسترش را تحت نظر داشته باشند و منتظر بمانند تا رسول خدا ج به سوی آن‌ها خارج شود، پس علی بن ابی‌طالب این جوان قهرمان را امر نمود تا این شب را به جای پیامبر در بستر بخوابد. براستی چه کسی در چنین شرایطی جرات می‌کند در بستر پیامبر بخوابد، درحالی‌که دشمنان خانه را محاصره نموده و در انتظار قتل او هستند؟ چه کسی می‌تواند چنین کاری کرده و در چنین خانه‌ای بماند درحالی‌که می‌داند چون در بستر بخوابد، دشمنان میان او و پیامبر فرقی نمی‌گذارند و تشخیص نمی‌دهند؟
براستی چنین کاری جز از مردان قهرمان و شجاع‌ترین آن‌ها - به فضل الله ﻷ - بر نمی‌آید، که خداوند از علی راضی باد و او را راضی کند.
رسول خدا به علی امر کرد تا چند روزی برای ادای امانت‌ها و وصیت‌هایی که نزد رسول خدا بود و بازگرداندن آن‌ها به صاحبان‌شان، در مکه بماند؛ تحویل امانت‌هایی که از دشمنان پیامبر نزد ایشان بود، آن‌هم به طور کامل؛ و این از بزرگ‌ترین مصادیق عدالت و ادای امانت می‌باشد.[٥٣]
[٥٣]- نگا: تاریخ الخلفاء، سیوطی، ص١٦٦.