قاعده پانزدهم: نماز مايه آرامش جسم‌های خسته و روان‌های پريشان است
شکی نیست که نماز بهترین مولد انرژی روزانه است، چگونه چنین نباشد در حالیکه پنج بار در روز بین خالق و مخلوق) ارتباط ایجاد می‌کند. ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ١٥٣﴾[البقرة: ۱۵۳].
«اى افرادى که ایمان آوردهاید! از صبر (و استقامت) و نماز، کمک بگیرید! (زیرا) خداوند با صابران است».
﴿وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ٤٥﴾ [البقرة: ۴۵] .
«از صبر و نماز یارى جوئید; (و با استقامت و مهار هوس‌هاى درونى و توجه به پروردگار، نیرو بگیرید;) و این کار، جز براى خاشعان، گران است».
نماز مایه آرامش است: «ای بلال به وسیله نماز ما را آرام کن» [۲۰].
و نیز مایه قدرت و توان است: «هرگاه امری سبب ناراحتی پیامبر ص می‌شد به سوی نماز می‌شتافت» [۲۱]. و نیز نماز مایه حفاظت است؛ «کسی که نماز صبح را بخواند تحت رعایت خدا خواهد بود. و خداوند در مقابل آن چیزی از شما نمی‌خواهد و اگر کسی نماز را برای رسیدن امری به غیر خدا به انجام رساند به آن خواهد رسید اما فردای قیامت در آتش جهنم افتاده و خداوند آن را بر رویش می‌افکند) [۲۲].
بسیاری از بیماران را می‌شناسم که داروهای طبی در معالجه آن‌ها بی‌اثر بوده، اما به محض روی آوردن به نماز بیماری آن درمان شده و خداوند شفا عطا فرموده است. مخصوصاً نماز تهجد تأثیر بسیار شگرفی دارد. چرا باور این مسئله مشکل باشد در حالیکه با سپری شدن آخر هر شب خداوند آنگونه که شایسته ذات خویش است به آسمان دنیا نازل شده و می‌فرماید: «چه کسی مرا فرا می‌خواند که پذیرایش باشم، و کیست که درخواستی داشته باشد که به وی عطا کنم، و کیست که طلب مغفرت کند که او را ببخشایم» [۲۳].
و پیامبر ص فرمود: «از دعا کردن خسته و ملول نشوید، چرا که در اینصورت هیچ کس هلاک نخواهد شد» [۲۴].
ای دعاگو! این قاعده را در وجود خود و بیمارت تعمیق بخش تا نتایج بسیار اثرگذار آن را دریافت کنی.
[۲۰] به روایت احمد در مسند، به شماره ۳۶۴، ۳٧۱ و با سند حسن. [۲۱] به روایت احمد، ۵/۴۸، در سند این حدیث، محمد بن عبدالله الدوئلی و عبدالعزیز بن ابی حذیفه وجود دارد که به غیر از ابن حبان کسی وی را موثق ندانسته است. [۲۲] تمیز الطیب من الخبیث، عبدالرحمن الأثری، ص ۱۶٩، صحیح مسلم از جندب بن سفیان بطور مرفوع. [۲۳] مختصر صحیح مسلم منذری، شماره حدیث ۱۸۸۰، ص ۳٩۶. [۲۴] سلسله احادیث ضعیف، آلبانی، شماره ۳۴۳.