امامت کفار
یک انسان مى تواند در اثر پیروى از شیطان و خدعه و فریب و تلاش در مسیر شیطانى به امامت کفار برسد و این گونه امامان در طول تاریخ زیاد بوده اند و فرعون و لشکریانش مصادیقى از امامان کفر مى باشند که در آیات ۳٩ تا ۴۱ سوره القصص داستان آنان آمده است.
خداوند مى فرماید:
﴿وَٱسۡتَكۡبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُۥ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ إِلَيۡنَا لَا يُرۡجَعُونَ ٣٩ فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلظَّٰلِمِينَ ٤٠ وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا يُنصَرُونَ ٤١﴾ [القصص: ۳٩-۴۱].
یعنى: «فرعون و سپاهیانش در آن سرزمین به ناحق سرکشى کردند و پنداشتند که به سوى ما بازگردانده نمى شوند (۳٩) تا او و سپاهیانش را فرو گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم بنگرکه فرجام کار ستمگران چگونه بود ۴۰ وآنان را امامانى قرار دادیم که به سوى آتش دعوت مى-نمودند و روز قیامت یارى نخواهند شد (۴۱)».
در آیه ۴۱ مشاهده مى نماییم که فرموده است: «آنان را امامانى قرار دادیم که به سوى آتش دعوت مى-نمودند». و پر واضح است که خداوند فرعون و لشکریانش را به جبر امام کفار قرار نداده است و همچنین حکم یا ابلاغى به آنان نداده است که شما امام کفار شده اید، بلکه همان رسیدن آنان به مقام امامت کفار جعلى است که در آیه به آن اشاره نموده است و چون خداوند مؤمنین و کفار و هر کس را در هر راهى، چه خیر و چه شرّ یارى مى نماید لذا رسیدن آنان را به مقام امامت، جعل (قرار دادن) از جانب خود مى داند.