امامت لوح محفوظ
خداوند در آیه ۱۲ سوره یس مى فرماید:
﴿إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَنَكۡتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمۡۚ وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ فِيٓ إِمَامٖ مُّبِينٖ ١٢﴾ [یس: ۱۲].
یعنى: «ما، مردگان را زنده مى کنیم و آنچه را پیش فرستاده اند و تمام آثار آنها را مى نویسیم و همه چیز را در امام مبین احصاء کرده ایم».
منظور از «امام مبین» در این آیه «لوح محفوظ» است در تفاسیر اهل سنت و شیعه به این مطلب اشاره شده است و در تفسیر نمونه که از تفاسیر شیعى است در جلد ۱۸ صفحه ۳۳۸ مى نویسد. «... و به هرحال در این که منظور از «امام مبین»، «لوح محفوظ» است شکى نیست».
اگر در آیات قرآن نیز تدبر کنیم باز به این نتیجه می رسیم که منظور از «امام مبین»، «لوح محفوظ» مى-باشد.
در آیه ۱۲ سوره یس مى فرماید:
﴿إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَنَكۡتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمۡۚ وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ فِيٓ إِمَامٖ مُّبِينٖ ١٢﴾ [یس: ۱۲].
و در آیه ۲٩ سوره نباء مى فرماید:
﴿وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا ٢٩﴾ [النبأ: ۲٩].
اگر دقت نماییم ظاهر دو آیه شبیه به هم هستند به جز این که در آیه ۲٩ سوره نباء، به جاى کلمه «امام مبین» کلمه «کتاباً» آمده است و این نشان مى دهد که «امام مبین» همان کتابى است که خداوند مى فرماید هر چیز را در آن به شمارش در مى آوریم.
و در آیه ۴٩ سوره کهف نیز به این کتاب اشاره نموده و فرموده است:
﴿وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ فَتَرَى ٱلۡمُجۡرِمِينَ مُشۡفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَٰوَيۡلَتَنَا مَالِ هَٰذَا ٱلۡكِتَٰبِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةٗ وَلَا كَبِيرَةً إِلَّآ أَحۡصَىٰهَاۚ وَوَجَدُواْ مَا عَمِلُواْ حَاضِرٗاۗ وَلَا يَظۡلِمُ رَبُّكَ أَحَدٗا ٤٩﴾ [الکهف: ۴٩].
یعنى: «و کتاب اعمال نهاده مى شود و مجرمین را مى بینى که از دیدن آنچه در آن است ترسان مى شوند و مى گویند، اى واى بر ما، این چه کتابى است که هیچ عمل کوچک و بزرگ را رها نکرده است و همه را برشمرده است و بدین وسیله آنچه را که کرده اند حاضر و آماده مى بینند و پروردگار تو به کسى ظلم نمى-کند».
در این آیه مشاهده مى نماییم که کتاب اعمال (لوح محفوظ) همه چیز را احصاء (شمارش) کرده است و در آیه ۱۲ سوره یس نیز «امام مبین» در آن وجود دارد و همان گونه که مشاهده نمودید خداوند فرموده: ﴿وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا ٢٩﴾ [النبأ: ۲٩]. یعنى: «و هر چیز را در امام مبین احصاء مى نماییم»، و نشان می دهد که «امام مبین» همان کتاب اعمال است که در آن احصا می شود و به آن لوح محفوظ نیز گفته مى-شود و بدین جهت به آن «امام مبین» مى گویند که در قیامت مقابل همه نهاده مى شود و ابهامى در آن نمى باشد و همچنین در آیه ٧۱ سوره اسراء نیز مشاهده مى نماییم که نامه اعمال امت ها نیز «امام» گفته شده است. خداوند در آیه ٧۱ سوره اسراء مى فرماید:
﴿يَوۡمَ نَدۡعُواْ كُلَّ أُنَاسِۢ بِإِمَٰمِهِمۡۖ فَمَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ يَقۡرَءُونَ كِتَٰبَهُمۡ وَلَا يُظۡلَمُونَ فَتِيلٗا ٧١﴾ [الإسراء: ٧۱].
یعنى: «روزى که هر گروهی را با نامه اعمالشان بخوانیم پس هرکه نامه عملش به دست راستش داده شود پس آنان نامه ى خود را بخوانند و به مقدار ذره اى ستم نشوند».
برخى تصور نموده اند که منظور از «امام» در این آیه پیشوایان مى باشند، ولى اگر دقت نماییم ازکلمه «کتاب» که به معنى نامه عمل است درمى یابیم که منظور از «امام» نیز نامه عمل مى باشد. اگر منظور از امام در این آیه پیشوایان از جنس بشر باشند و خداوند هر امتى را با امامشان بخواند پس هر امتى را با پیامبرانش مى خواند، زیرا پیامبران امام امتشان بوده اند و در آیات ۴۸ تا ٧۳ سوره انبیاء مشاهده نمودیم که خداوند تبارک و تعالی، ابراهیم، موسى، هارون، لوط، اسحاق و یعقوب را که پیامبر بوده اند امام (پیشوا) دانسته و یقیناً حضرت محمّد نیز امام مسلمانان است پس اگر قرار باشد پیشوایان امت ها را بخواند پیامبرانشان را که امام امتشان بوده اند مى خواند، زیرا امامت انبیاء با ارزش است چون پیامبر بوده و به آنان وحى مى شده است و خطا انجام نمى داده اند ولى همان گونه که قبلاً نیز توضیح دادیم منظور از کلمه «امام» در آیه ٧۱ سوره اسراء:
﴿يَوۡمَ نَدۡعُواْ كُلَّ أُنَاسِۢ بِإِمَٰمِهِمۡۖ فَمَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ يَقۡرَءُونَ كِتَٰبَهُمۡ وَلَا يُظۡلَمُونَ فَتِيلٗا ٧١﴾ [الإسراء: ٧۱].
نامه اعمال امت ها مى باشد زیرا در آیه کلمه «کتاب» به معنى نامه اعمال که توضیح کلمه «امام» است به کار برده شده است و در تفاسیر اهل سنت و شیعه من جمله تفسیر «مجمع البيان» به نامه اعمال بودن «امام» در این آیه اشاره شده است.