د: مشروعیت (تَضَلُّع) پر کردن شکم از آن و سیراب گشتن از آب زمزم:
از ابن عباس بروایت شده است که پیامبرصفرموده است: «إنَّ آية ما بيننا وبين المنافقين أنَّهم لا يتضلعون من ماء زمزم» [۱۱۴].
نشانه تفاوت ما با منافقین در این است که آنان از آب زمزم تضلع نمی‌نمایند.
شیخ محمد بن عثیمین: می‌‌‌‌‌‌گوید: زیرا آب زمزم گوارا و شیرین نیست، بلکه به شوری می‌گراید، و انسان مؤمن از این آب متمایل به شوری نمی‌نوشد مگر اینکه ایمان داشته باشد که در آن برکت و شفاء است، پس پر نمودن شکم از آن و سیراب گشتن از آن دلالت بر ایمان نوشنده آن می‌نماید [۱۱۵].
به موجب اثر وارد از عائشه لکه او آب زمزم را به خارج از مکه حمل می‌نمود و می‌گفت که پیامبر صاین کار را انجام می‌داد، لذا نقل آن به بیرون از مکه اشکالی و ایرادی ندارد [۱۱۶].
[۱۱۴] ابن ماجه در کتاب مناسک، حدیث: (۳۰۶۱)، (۲/۱۰۱۷)، و حاکم در مستدرک (۱/۴۷۳)، وبیهقی در سنن الکبرى (۵/۱۴۷)، والطیالسی وغیر آنها. البوصیری در کتاب: المصباح ذکر نموده است. [۱۱۵] الشرح الممتع (۷/۳۷۹). [۱۱۶] ترمذی در کتاب الحج حدیث (۹۶۳)، (۳/۲۸۶) و گفته این حدیث حسن غریب است. بخاری در التاریخ الکبیر (۳/۱۸۹). و بیهقی در سنن الکبرى (۵/۲۰۲). و آلبانی در سلسله صحیحه حدیث: (۸۸۳)، (۲/۵۷۲).