وفات
حضرت عایشهلنیم قرن عالم اسلام را از انوار الهیه و اُسوۀ حَسَنه خویش منور کردند، و بالاخره در سنۀ ۵۸ هجری بیما شدند و در هفدهم رمضان المبارک سنۀ ۵۸ پس از نماز عشاء در سن ۶٧ سالگی دار فانی را وداع گفتند، در دورانِ بیماری ایشان، مردم برای عیادت می‌آمدند و ایشان از این مردم از ایشان مدح و ستایش کنند راضی نبودند، چنانکه وقتی عبدالله بن عباسبآمدند گفتند که نام شما از اَزَل ام المؤمنین بوده و شما محبوب‌ترین زوجۀ پیامبر ما هستید، و خداوند به وسیلۀ شما تیمم را برای امت مقرر فرموده و سورۀ نور برای برائت شما نازل شده است، درین وقت حضرت عایشه گفتند: ای ابن عباس مرا از این تعریف‌ها معاف دارید، کاش من معدوم می‌بودم. ایشان وصیت کردند که جنازۀ مرا در تاریکی شب بردارید و مرا در روضۀ اقدس دفن نکنید (برای اینکه در نزدیکی حضرت عمرساحساس حجاب نمی‌کردند). در تشییع جنازه و ترحیم ایشان چنان هجومی از مردم مدینه بود که در جنازۀ هیچکس دیده نشده بود، مردم به امامت حضرت ابوهریرهسبر جنازۀ صدیقۀ کائنات نماز خواندند، و همۀ اصحاب کِبار در مراسم نماز شرکت داشتند، و جنازۀ ایشان به وسیلۀ برادرزاده‌ها و خواهرزاده‌هایشان در جَنَّت البَقَیع به خاک سپرده شد.