تلاوت قرآن در نماز شب

رسول اللهصبه تلاوت قرآن توجه ویژه‌ای داشت و به آن اهمیت خاصی می‌داد. تلاوت آن حضرت روشن و واضح و همراه با تدبر و تفکر بود. ام سلمهل کیفیت تلاوت آن حضرت را چنین بیان می‌کند: «تلاوت رسول اللهصروشن، واضح و همراه با تدبر و تفکر بود». اما در این عصر تلاوتِ برخی از مسلمانان مایه‌ی تأسف است، زیرا هدف آنان به پایان‌رساندن سوره و یا ختم قرآن مجید در آخر ماه مبارک رمضان است که این خود مخالفِ سنتِ مطهرِ رسول اللهصاست. لذا کسانی که این وضعیت را مشاهده می‌کنند، باید با احتیاط و دقت فراوان مردم را از آن بازدارند، تا سنت مطهر رسول اللهصزنده شود.

غالباً این مخالفت با سنت پیامبر اسلام، در ماه مبارک رمضان تجلی می‌یابد. چون هدف بسیاری از مسلمانان ختم قرآن، آن هم با سرعتی برق‌آسا و شگفت‌آور است. به طوری که هیچیک از مقتدیان به خوبی نمی‌فهمند که امام چه تلاوت می‌کند. این عمل خود، دوری از هدف تلاوت است که باید همراه با تدبر و تفکر باشد، چون سنت آن حضرتصترتیل قرآنکریم است تا بدین وسیله به آیه‌ی ﴿وَرَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا ٤﴾[المزمل: ۴] [۵۶]عمل شود.

منظور از ترتیل، ادای صحیح حروف و اجرای احکام مد وقف و احکام دیگری است که مربوط به تلاوت قرآن امر کرده است، می‌فرماید: «زَيِّنُوا الْقُرْآنَ بِأَصْوَاتِكُمْ» [۵٧]«با صدای خویش قرآن را آراسته و مزین کنید». نیز فرموده است: «هرکسی قرآن را با صوت [و صدای آهنگین] نخواند از ما نیست» [۵۸]. البته تمام تأکید و تشویق آن حضرتصبر ترتیل قرآن به سبب آن است که هدف از تلاوت، ایجاد خشوع و فروتنی و تفکر و تدبر و فراگیری است. در تلاوتِ آهسته و آرام و همراه با زیبایی صوت، احساسات تحریک و قلب بیدار می‌شود و انسان در عالم معنوی و روحانی فرو می‌رود.

[۵۶] «... و قرآن را [همراه با دقت و تأمل و در ضمن شمرده و روشن] بخوان...». [۵٧] به روایت ابوداود، نسایی و ابن ماجه، جمع الفوائد ٧۳۵۴. [۵۸] به روایت بخاری، مسلم، ابوداود و نسایی، جمع الفوائد، ۱ / ۲۸۸ ح ٧۳۵۸.