منابع
۱- حوی، سعید، الأساس فی التفسیر، دارالسلام للطباعة والنشر، القاهره ۱۴۰۵ / ۱٩۸۵.
۲- قطب، سید، فی ظلال القرآن، دارالشروق، بیروت ۱۴۰۰.
۳- صابونی، محمد علی، مختصر تفسیر ابن کثیر، دارالقرآن، ۱۳٩٩.
۴- ناصف، منصور علی، التاج الجامع للأصول فی أحادیث الرسول، مکتبه باموق، استانبول، ۱۳۸ / ۱٩۶۱.
۵- بذل المجهود فی حل ابی داود، دارالکتب العلمیة، بیروت.
۶- صحیح مسلم، بشرح (إمام شرف الدین یحیی) نووی، دارإحیاء التراث، بیروت، ۱۴۰۴ – ۱٩۸۴.
٧- محمد بن محمد بن سلیمان، جمع الفوائد من جامع الأصول ومجمع الزوائد، وأعذب الموارد فی تخریج جمع الفوائد، المدینة المنورة، ۱۳۸۱ / ۱٩۶۱.
۸- ابن حجر، فتح الباری، شرح صحیح البخاری، مکتبة الکتاب الازهریة، القاهرة، ۱۳٩۸ / ۱٩٧۸.
٩- الهیثمی، حافظ ابوبکر، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، دارالکتاب العربی، بیروت ۱۴۰۲ – ۱٩۸۲.
۱۰- غزالی، محمد بن محمد، إحیاء علوم الدین، دارالمعرفة، بیروت.
۱۱- الراشد، محمد احمد، الرقائق، مؤسسة الرسالة، بیروت، ۱۴۰۳.
۱۲- ترمذی، الشمائل المحمدیة.
۱۳- الجوزیه، ابن القیم، زاد المعاد فی هدی خیرالعباد، مؤسسة الرسالة، بیروت، ۱۴۰۴ / ۱٩۸۴.
۱۴- زینو، محمد بن جمیل، قطوف من الشمائل المحمدیة، المدینة المنورة – القاهره. و...
«ای برادر! بهترین زمان مناجات و راز و نیاز، زمان خلوت تو با خداست، آن هم هنگامی که شب پرده‌های سیاهش را بر زمین می‌کشد، ستارگان ظاهر می‌شوند و مردم در خواب فرو می‌روند، ولی خلوت‌گزینان بیدارند و پررودگارشان را یاد می‌کنند، در آن لحظات ناتوانی خویش را ببین، پروردگارت را به بزرگی یاد کن و از ترس هیبتش گریه کن تا دلت آرام گیرد...».