فضیلت عبادت شبانه

خداوند متعال می‌فرمایند: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ١ قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا٢ نِّصۡفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصۡ مِنۡهُ قَلِيلًا٣ أَوۡ زِدۡ عَلَيۡهِ وَرَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا٤ إِنَّا سَنُلۡقِي عَلَيۡكَ قَوۡلٗا ثَقِيلًا٥﴾[المزمل: ۱-۵].

«ای جامه به خود پیچیده، شب خیز(برای نماز) مگر اندکی(از شب)، نیمی از شب یا اندکی از آن بکاه و قرآن را (با دقت و تأمل) بخوان؛ ما بزودی بر تو سخنی گران مایه نازل می‌کنیم».

و نیز می‌فرماید: ﴿وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَتَهَجَّدۡ بِهِۦ نَافِلَةٗ لَّكَ عَسَىٰٓ أَن يَبۡعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا٧٩﴾[الإسراء: ۷۹].

«و پاسی از شب را برخیز و نماز گزار، این یک وظیفه‌ی اضافی است برای تو، امید است که پروردگارت تو را به مقامی در خور ستایش بر انگیزد».

و می‌فرماید: ﴿وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَسَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا٢٦﴾[الإنسان: ۲۶].

«شبانگاه، برای او سجده کن و مقداری طولانی از شب او را تسبیح گوی».

۴۲- رسول الله صفرمودند: «پروردگارمان هر شب، در ثلث آخر شب به آسمان دنیا فرود می‌آید و می‌گوید: «کیست که مرا فرا خواند، تا او را اجابت کنم، کیست که از من چیزی بخواهد، تا به او بدهم، کیست که از من بخشش طلب کند تا او را ببخشم»[۵۲].

۴۳- رسول الله صفرمودند: «در دل شب، از هر وقت دیگری، پروردگار به بنده نزدیک‌تر است، پس بکوش که در آن لحظات جزو کسانی باشی که خداوند را یاد می‌کنند»[۵۳].

۴۴- رسول الله صفرمودند: «در شب لحظه‌ای هست که هر مسلمانی در آن لحظه مصلحتی دنیوی یا اخروی را از خداوند بخواهد، به او خواهد داد، آن لحظه در همه‌ی شب‌ها وجود دارد»[۵۴].

۴۵- رسول الله صفرمودند: «هر کس هنگام خارج شدن از منزل بگوید: «بِسمِ اللَّهِ، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ، لاَ حَولَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ تَعَالى».

«بنام الله، بر الله توکل نمودم، جز با توفیق خدای متعال کسی توان و نیرویی ندارد».

به او گفته می‌شود: کفایت شدی، حفاظت شدی، هدایت شدی و شیطان از او کناره می‌گیرد و به شیطان‌های دیگر می‌گوید: با مردی که هدایت، کفایت و هدایت شده است، چه می‌توانی بکنی»[۵۵].

۴۶- ام سلمه می‌گوید: «هرگاه رسول الله صاز منزل بیرون می‌رفتند، حتماً نگاهش را به آسمان می‌دوختند و چنین دعا می‌فرمودند: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَضِلَّ أَو أُضَلَّ أَو أَزِلَّ أَو أُزَلَّ، أو أظْلِمَ أو أُظْلَمَ أو أَجْهَلَ أو يُجْهَل عَلَيَّ»[۵۹].

«پروردگارا! به تو پناه می‌برم از این که خود گواه شوم و یا به گمراهی کشیده شوم، و از این که خود بلغزم، و یا کسی مرا بلغزاند و از این که برکسی ستم روا دارم و یا بر من ستم شود، و از این که با کسی جاهلانه بر خود کنم و یا کسی با من جاهلانه برخورد کند».