آغازین دعاهای نماز

۶۳- رسول الله صدر آغاز نماز قبل از قرائت لحظه‌ای سکوت می‌فرمودند، ابوهریره سپرسید: یا رسول الله! پدر و مادرم فدایت! میان تکبیر (تحریمه) و قراءت، چه می‌گویید؟ فرمودند: «اللّهُمَّ بَاعِدْبَينِي وبَينَ خَطَايَايَ كَما بَاعَدْتَّ بَينَ المشْرِقِ والْمَغْرِبِ، اللّهُمَّ نَقِّنِي مِنْ خَطَايَايَ كَما يُنَقَّي الثَّوبُ الأَبْيَضُ مِنَ الْدَّنَسِ، اللّهُمَّ اغْسِلنيِ مِنْ خَطَايَايَ بِالثَّلْجِ والمَاءِ والبَرَدِ»[۷۸].

«پروردگارا! میان من و خطاهایم به اندازه مشرق تا مغرب فاصله بیانداز، پروردگارا! همان گونه که لباس سفید از چرک، پاک (و شفاف) می‌شود، مرا نیز از خطاهایم پاک بگردان، پروردگارا! خطایم را از من، با برف و آب و تگرگ، بشوی»[۷۸].

۶۴- جبیر بن مطعم سمی‌گوید: رسول الله صرا در حال نماز دیدم که (در آغاز آن) تا سه بار فرمود: «الله أكبر كبيراً والحمدلله كثيراً وسبحان الله بكرة وأصيلا» و سپس فرمودند: «أَعوذ بالله من الشيطان الرجيم من نفخه ونفثه وهمزه»[۷۹].

«به خدا پناه می‌برم از شیطان رانده شده و از تکبر و شعر و وسوسه‌ی او».

۶۵- عائشه و ابوسعید روایت کرده‌اند که: رسول الله صدر آغاز نماز می‌فرمودند: «سُبْحَانَكَ اللّهُمَّ وبِحَمْدِكَ وتَبَارَكَ اسْمُكَ وتَعالَى جَدُكَ ولاَ إِلهَ غَيرُكَ»[۸۰].

«خدایا! تو پاکی، تو را می‌ستایم، نام تو مبارک و شکوهت بلند است و غیر از تو معبودی نیست».

۶۶- عبدالله بن عمر بمی‌گوید: رسول الله صتکبیر گفتند و سپس نمازشان را با دعای فوق آغاز فرمودند»[۸۱].

۶۷- هنگامی که رسول الله صبه نماز می‌ایستادند، می‌فرمودند: «وَجَّهتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمواتِ والأَرْضَ حَنِيفَاً ومَا أَنَا مِنَ المُشْرِكيِنَ، إِنَّ صَلاَتيِ وَنُسُكِي ومَحْيَايَ ومَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ العَالَمِينَ، لاَ شَرِيكَ لَهُ وبِذَلِكَ أُمِرْتُ وأَنَا مِنَ المُسلِمينَ، اللّهُمَّ أَنْتَ المَلِكُ، لاَ إِلهَ إِلاّ أَنْتَ، أنْتَ رَبِّي وأَنَا عَبْدُكَ، ظَلَمْتُ نَفْسيِ واعْتََرَفْتُ بِذَنْبيِ، فَاغْفِرْليِ ذُنُوبيِ جَمِيعَاً، إِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاّ أَنْتَ واهْدِنيِ لأَحْسَنِ الأَخْلاَقِ، لاَ يَهدِي لأِحْسَنِهاَ إلاّ أَنْتَ واصْرِفْ عَنْي سَيِّئَها، لاَ يَصْرِفُ عَنّي سَيِّئهَا إلاّ أَنْتَ، لَبّيَكَ وسَعْديكَ والخَيرُ كُلُهُ فِي يَدَيكَ والشَّرُ لَيسَ إِليكَ، أَنَا بِكَ وإِليكَ، تَبَارَكْتَ وتَعالَيتَ، أَستَغْفِرُكَ وأَتُوبُ إِليكَ»[۸۲].

«من با دوری از شرک، به سوی خدایی رو کردم که آسمان‌ها و زمین را آفرید، و من از مشرکان نیستم، نماز و عبادت و زندگی و مرگم برای خدا، پروردگار جهانیان است، او همتایی ندارد، من به این مأمور شده‌ام و من مسلمانم، خدایا! پادشاه تویی، غیر از تو معبودی نیست، تو پروردگار منی و من بنده‌ی تو، من بر خود ستم کردم و به گناهم معترفم؛ پس گناهانم را یکدست بیامرز؛ حتم دارم که غیر از تو آمرزگاری که گناهانم را بیامرزد، نیست، مرا به زیباترین اخلاق ره نما که کسی غیر از تو به آن ره ننماید، و اخلاق بد را از من دور کن که غیر ازتو آن را دور نمی‌کند، با تمام وجود مطیع فرمان توام، تو پاک و منزه و بزرگ و برتر هستی، از تو آمرزش می‌طلبم و به سویت توبه می‌کنم».

۶۸- رسول الله صنماز شب خویش را با این دعا آغاز می‌فرمودند:

«اللّهُمَّ رَبّ جِبريلَ ومِيكَايِلَ وإِسرَافِيلَ، فَاطِرَ السَّمَواتِ والأَرْضِ، عَالِمَ الغَيبِ والشَّهَادَةِ، أَنْتَ تَحْكُمُ بَينَ عِبَادِكَ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ، اهْدِنيِ لِمَا اخْتُلِفَ فِيهِ مِنَ الحَقِّ بِإِذْنِكَ، إِنّكَ تَهدِي مَنْ تَشَاءْ إِلى صِراطٍ مُستَقِيمٍ»[۸۳].

«خدایا! ای پروردگار جبرئیل و میکائیل و اسرافیل، آفریننده‌ی آسمان‌ها و زمین، با خبر از آشکار و نهان، بندگانت که اختلاف کنند، تو میانشان، داوری می‌کنی، به حکم خود در مسایل اختلافی مرا به حقیقت ره نما، تو هر که را بخواهی به راه راست هدایت می‌کنی».

۶۹- هنگامی که رسول الله صدر پاسی از شب به نماز می‌ایستاد، نماز را چنین آغاز می‌کرد: «اللّهُمَّ لَكَ الحَمْدُ، أَنْتَ نُورُ السَّمَواتِ والأَرْضِ ومَنْ فِيهِنَّ ولَكَ الحَمْدُ، أنتَ قَيِّم السَّمواتِ والأَرْضِ ومَنْ فِيهِنَّ ولَكَ الحَمْدُ، أَنْتَ رَبُّ السَمواتِ والأَرْضِ ومَنْ فَيهَنَّ [ولَكَ الحَمْدُ] أَنْتَ الْحَقُّ ووَعْدُكَ الْحَقُّ وقَولُكَ الْحَقُّ ولِقاَؤكَ حَقٌّ والجَنَّةُ حَقٌّ والنَّارُ حَقٌّ والنَبيُّونَ حَقٌّ ومُحَمَّدٌ حَقٌّ والسّاعَةُ حَقٌّ، اللّهُمّ لَكَ أَسْلَمْتُ وبِكَ آمنَتُ وعَليكَ تَوكَّلْتُ وإِليكَ أَنَبْتُ وبِكَ خَاصَمْتُ وإِليكَ حَاكَمْتُ، فَاغْفِرلِي مَا قَدَّمْتُ ومَا أخَّرْتُ ومَا أَسْرَرْتُ ومَا أَعْلَنْتُ، أَنْتَ إِلهِي، لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ»[۸۴].

«خدایا! ستایش از آن توست، تو نور آسمان‌ها و زمین و هر چه میان آنهاست، هستی، ستایش از آن توست، تو پروردگار آسمان‌ها و زمین و هر چه میان آنهاست، هستی، [و ستایش از آن توست] تو حقی و وعده‌ات حق و گفتارت حق و دیدارت حق و بهشت حق و دوزخ حق و پیامبران حق و محمد حق و قیامت حق است، خدایا! تسلیم تو‌ام و به تو ایمان دارم و بر تو توکل نموده‌ام و به سوی تو رجوع کرده‌ام و با توفیق تو مبارزه می‌کنم و از تو داد می‌خواهم پس گناهان گذشته‌ی دور و نزدیکم را، و گناهان آشکار و نهانم را، بیامرز، تو معبود منی، غیر از تو معبودی نیست».