سلام
۱۵۱- عبدالله بن عمر بمیگوید: مردی از رسول الله صپرسید: کجای اسلام بهتر است؟ فرمود: «این که مردم را اطعام و به هر آشنا و غریبه سلام کنی»[۱۹۴].
۱۵۲- رسول الله صفرمودند: «تا ایمان نیاورید، به بهشت، نمیروید، و مؤمن نخواهید بود تا این که به همدیگر محبت نکنید، آیا به شما کاری نشان ندهم که اگر آن را انجام دهید، با همدیگر دوست خواهید شد؟ سلام را میان خود فراگیر کنید»[۱۹۵].
۱۵۳- عمار بن یاسر سمیگوید: «هر کس سه خصلت داشته باشد، ایمانش کامل است: انصاف، سلام گفتن به همه و انفاق هنگام تنگدستی»[۱۹۶].
۱۵۴- عمران بن حصین سمیگوید: مردی وارد مجلس رسول اللهصشد و گفت: «السلام عليكم»، ایشان جواب سلامش را دادند و او نشست، رسول الله صفرمودند: «ده»، مردی دیگری وارد شد و گفت: «السلام عليكم ورحمة الله»، جواب سلامش را دادند و او نشست، فرمودند: «بیست» مردی دیگر آمد و گفت: «السلام عليكم ورحمة الله وبركاته» جواب سلامش را دادند و او نشست، فرمودند: «سی»[۱۹۷].
۱۵۵- رسول الله صفرمودند: «نزدیکترین مردم به خداوند،کسی است که ابتدا سلام کند»[۱۹۸].
۱۵۶- رسول الله صفرمودند: «از یک گروه کافی است که یک نفر سلام کند، و از کسانی که نشستهاند نیز، کافی است که یکی پاسخ گوید»[۱۹۹].
۱۵۷- انس سمیگوید: «رسول الله صبه بچههایی رسیدند که بازی میکردند، به آنان سلام فرمودند»[۲۰۰].
۱۵۸- رسول الله صفرمودند: «هرگاه به مجلسی وارد شدید، سلام کنید، و بنشینید، و هرگاه برخاستید (باز هم) سلام کنید؛ ورود به مجلس از برخاستن از آن، به سلام گفتن شایستهتر نیست»[۲۰۱].