دعای استخاره

۹۸- رسول الله صهمانند یک سوره، دعای استخاره، را به اصحاب شمی‌آموختند، فرمودند: هرگاه به انجام کاری تصمیم گرفتی، دو رکعت نماز (غیر از فرض) بگزار، سپس چنین دعا کن: «اللّهُمَ إِنّي أَستَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ وأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ ولا أَقْدِر وتَعْلَمُ ولا أَعْلَم واَنْتَ عَلامُ الغُيُوبِ، اللّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذا الأَمْرَ(به جای هذا الأمر، کار مورد نظرش را نام ببرد) خَيرٌ لِي فِي ديِنيِ ومَعَاشِي وعَاقِبَةِ أَمرِي وعَاجِلهِ وآجِلِه، فَاقْدُرهُ لِي، ويَسِّرْهُ لِي ثُمَّ بارِكْ لِي فِيه وإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينيِ ومَعَاشي وعَاقِبَةِ أَمْرِي وعَاجِلهِ وآجِلهِ فَاصْرِفْهُ عَنّي واصْرِفْنِي عَنهُ واقْدُر لِيَ الخَيرَ حَيْثُ كَانَ ثُمّ رَضِّنيِ بِه»[۱۱۵].

«خدایا! به علم و قدرتی که داری من از تو جویای خیر و توانایی و خواستار فضل عظیم تو هستم، زیرا تو توانایی و من ناتوان و تو دانایی و من نادان و تو عالم الغیب هستی، خدایا! اگر این کار را به صلاح دین و زندگی و سرانجام من در کوتاه و یا دراز مدت، می‌دانی، آن را برایم مقدر و میسر بفرما و سپس آن را برایم مبارک بگردان، و اگر این کار را به صلاح دین و زندگی و سرانجام من در کوتاه و یا دراز مدت نمی‌دانی، پس آن را از من دور و مرا از آن منصرف بگردان، و خیر من در چیست، همان را برایم مقدر بفرما و سپس مرا به آن خشنود بگردان».

کسی که از خدای خالق استخاره (طلب خیر) و با همنوعانش مشورت کند و با اطمینان کارش را انجام دهد، پشیمان نخواهد شد، خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَشَاوِرۡهُمۡ فِي ٱلۡأَمۡرِۖ فَإِذَا عَزَمۡتَ فَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ﴾[آل عمران: ۱۵۹]. «با آنان در امور، مشورت کن، و چون (به انجام کاری) عزم کردی، بر خدا توکل کن».

قتاده می‌گوید: هرگاه مردمی، خدا طلبانه با همدیگر مشورت کنند، قطعاً به استوارترین مورد، هدایت خواهند شد»[۱۱۶].