حیض و نفاس و استحاضه (قاعدگی و زایمان و دائم الحیض بودن)
حیض: حیض و قاعدگی عبارت است از خونی که بعد از بلوغ زن از آخرین نقطه رحم [۵]وی بیرون می‌آید بدون داشتن علت و بیماری بلکه به مقتضای طبیعت سالم و عادت ماهیانه این خون ریزی صورت می‌گیرد. بنابراین خون حیض غیر خون استحاضه است.
چون استحاضه خون بیماری است. حیض را نفاس نیز نامیده‌اند، چون پیامبر جبه عایشه لگفت: «آیا در نفاس افتاده‌ای؟». و بدیهی است که حضرت عایشه لبچه‌ای به دنیا نیاورده است پس مقصود از نفاس حیض است. و دلیل بر حیض آنست که خداوند گفت:
﴿وَيَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡمَحِيضِ﴾[البقرة: ۲۲۲].
«(ای محمد) درباره حیض از تو می‌پرسند».
کلمه محیض در آیه به معنی حیض است، و در حدیث نیز آمده است:
«هذَا شَیْئٌ کَتَبَهُ اللهُ عَلی بَناتِ آدَمَ».
«این حیض چیزی است که خداوند بر دختران آدم فرض کرده است».
[۵] رحم یا زاهدان پوست و کیسه چرمی کوچکی است در درون آلت تناسلی زن که دهانه آن تنگ و داخل آن گشاد است و دهانه آن روی به سوی مدخل آلت تناسلی زن دارد که آب منی مرد داخل آن می‌شود سپس دهان‌اش بسته می‌گردد و بعد از آن دیگر منی نمی‌پذیرد. و حکمت خدا بدان جاری شده است که یک بچه از آب منی دو مرد آفریده نشود.