تقديم
به همه کسانی که بدون تعصب در جستجوی حقیقت‌اند، تقوای الهی پیشه کرده و در فهم نصوص شرعی به تقریرات علمای شرع و اهل ذکر و عقیده و تخصص مراجعه می‌کنند، تا درکشان مطابق با شریعت بوده و از خلل و اضطراب پیشگیری نموده و به این آیه عمل کنند: ﴿وَلَوۡ رَدُّوهُ إِلَى ٱلرَّسُولِ وَإِلَىٰٓ أُوْلِي ٱلۡأَمۡرِ مِنۡهُمۡ لَعَلِمَهُ ٱلَّذِينَ يَسۡتَنۢبِطُونَهُۥ مِنۡهُمۡۗ وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ لَٱتَّبَعۡتُمُ ٱلشَّيۡطَٰنَ إِلَّا قَلِيلٗا ٨٣﴾[النساء: ۸۳].
«و هنگامى که خبرى از پیروزى یا شکست به آنها برسد، (بدون تحقیق)، آن را شایع مىسازند; در حالى که اگر آن را به پیامبر و پیشوایان -که قدرت تشخیص کافى دارند- بازگردانند، از ریشههاى مسائل آگاه خواهند شد. و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، جز عده کمى، همگى از شیطان پیروى مىکردید (و گمراه مىشدید)».
و به همه کسانی که خوب فهمیده‌اند آنچه را ما در این کتاب در صدد توضیح آن هستیم، و از آن دسته‌ای نیستند که تقی الدین سبکی: در کتابش «قاعده في الجرح والتعدیل» صفحه ۹۳ در مورد آنها می‌گوید: چه بسا کسانی که لفظی را می‌شنوند و بد می‌فهمند، لذا به کتاب و مؤلف و نیز به کسی که معاشر مولف بوده و دارای راه و رسم اوست حمله می‌کنند، در حالی که مولف این معنا را اراده نکرده است.
و به همه کسانی از طریق استدلال به اعتقاد می‌رسند نه بر عکس، همچنانکه بعضی از برادران مقلّد ما «غفر الله لنا ولهم»بعضی مسائل را بدون هیچ دلیلی، و به صرف رد بعضی از عالمان، مردود می‌شمارند. الماوردی: در کتابش «أدب الدنیا والدین» صفحۀ ۷۸ در توصیف این گروه می‌گوید: در یکی از مجالس فردی از این دسته را در حال مناظره دیدم که در مقابل استدلال صحیح طرف مقابلش می‌گوید: این استدلال باطل است به این دلیل که شیخ ما آن را ذکر نکرده و آنچه شیخ ما ذکر نکند، خیر و منفعتی در بر ندارد، و با این استدلال طرف مقابل را متعجب ساخته و از ادامه بحث باز داشت.
و ابن قتیبه: در کتابش «مقدمه اصلاح غلط ابی عبید» صفحه ۴۷ می‌گوید: زمانی می‌بایست به خاطر جهلمان، عذر بیاوریم، الآن باید به خاطر علم و آگاهی!
در آن زمان از تذکر و راهنمایی، انتظار تشکر داشتیم، و الآن به سلامتی خود رضایت می‌دهیم! و البته با دگرگونی ایجاد شده در احوال مردم و تغییر شرایط، امر عجیبی نیست
وفي الله خلف والله المستعان
وصلى الله على نبينا محمد وعلى آله وصحبه وسلم