تقريظ شيخ دكتر عبدالله بن عبدالرحمن الجبرين

الحمد لله الذي أنزل الكتاب وخلق الـمسببات والأسباب، وأشهد أن لا إله إلاَّ الله وهو رب الأرباب، وأشهد أنَّ محمداً عبده ورسولهصوعلى جميع الآل والأصحاب، وبعد:

این رساله ارزشمند در مورد قرآن درمانی، ادله جواز آن و چگونگی انجام آن را مطالعه نمودم، مولف آن شیخ عبدالله بن شیخ محمد بن عبدالرحمن السدحان یکی از شاگردان بنده است که در تعویذ و قرآن درمانی تخصص داشته و چندین رساله در این باره تألیف کرده که سودمند و مورد استقبال و استفاده فراوان بوده‌اند.

با تجارب صحیح ثابت کرده که به هنگام چشم زدن یکی از شیاطین جنّی راه نفوذ به چشم خورده را یافته و به اذن خدا، طبق قوانین هستی و تقدیر الهی در آن شخص تأثیر می‌کند، همچنانکه پیغمبر اکرمصفرمودند: چشم زدن حقیقت دارد و اگر قرار بود چیزی بر تقدیر الهی پیشی بگیرد، چشم زدن پیشی می‌گرفت.

مولف در علاج چشم خورده بر شناخت چشم زننده تأکید بسیار دارد و آن را اصل می‌داند و ایـن با تأسی از فرموده رسول اللهصاست که [به هنگام مداوای سهل] فرمودند: چه کسی را متهم [به چشم زدن] می‌دانید؟ و چنانچه چشم زننده معلوم نشود مداوا از طریق تعویذ و قرآن درمانی صورت می‌پذیرد، چرا که پیغمبرصفرمودند: «تعویذ و قرآن درمانی جز برای چشم خوردن و تب کردن جایز نیست».

این کتاب در نوع خود، تا آنجا که بنده سراغ دارم، بی‌همتاست و مردم بسیاری از آن بهره‌مند شده‌اند. این کتاب راهکار علاج قرآنی و حدیثی بیماری‌ها را نشان می‌دهد و بیان می‌کند که چگونه از طریق ذکر خدا در همه حال از ضرر و زیان‌ها و اذیت و آزارها در امان بمانیم. همچنانکه خداوند در بیان همیشگی ذکر ذاکران می‌فرماید: ﴿ٱلَّذِينَ يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ قِيَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ﴾[آل عمران: ۱۹۱].

«همانها که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیده‏اند، یاد مى‏کنند».

بنابراین از طریق ذکر مداوم، خدا مسلمان را از آفات و سموم زبان مصون ساخته و از غافلان متمایز می‌کند و نیز از کسانی که خداوند در مورد آنان فرمود: ﴿وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ نَسُواْ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ ١٩﴾[الحشر: ۱۹].

«و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند، (فرمانهای او را ترک کردند، یا از او نترسیدند) و خدا نیز آنها را به خودفراموشی گرفتار کرد (به سبب این که خدا را در آسوده‌حالی و نعمت فراموش کردند او نیز آنان را در سختی‌ها دچار خودفراموشی گردانید)».

همانا شیاطین از غفلت آدمی استفاده کرده و فرصت را برای به فراموشی سپردن یاد خدا توسط بنده، غنیمت می‌شمارند. بنابراین ما باید از طریق یاد خدا خودمان را ایمن گردانیم تا از مکر شیطان و یارانش در امان باشیم.

باید توجه کرد که متهم کردن شخصی به چشم زدن نباید - آنچنانکه بعضی گمان می‌کنند - باعث کینه و دشمنی گردد، زیرا چه بسا که چشم زننده متوجه خطر کار خود نباشد، به علاوه که این کار عمل به حدیث پیغمبر گرامیصاست تا از عرق، آب دهان و یا باقیمانده و اثر چیزی که چشم زننده با آن در تماس بوده مثل شستن کفشها، لباس و یا دو دست او - حتی اگر خودش هم بی‌خبر باشد - برای مداوای بیمار استفاده کنیم: به این طریق که آن آب را بر چشم خورده می‌پاشیم تا به اذن خدا شفا یابد، و این کار همچنانکه تجربه ثابت کرده و حدیث آن را تقویت می‌نماید مداوایی مفید و سودمند است، بنابراین شایسته نیست باعث دشمنی و قطع ارتباط گردد، بلکه از آن جهت که باعث دفع ضرر و زیان از بیمار است، باید باعث الفت و محبت شود.

در پایان از خداوند متعال حفظ و حمایت از هر ضرر و زیانی را خواستارم و از حسادت افراد حسود و مکر مکاران به او پناه می‌برم که خدا آگاه‌تر است.

وصلى الله على محمد وآله وصحبه وسلم

۱۷/۸/۱۴۱۸ه‍